Op de dag dat bekend werd gemaakt dat dit jaar het telefoonboek voor de allerlaatste keer in druk zal verschijnen stond dit gedicht van Gerrit Komrij bij mij op de poëzie-scheurkalender die ik op de wc heb hangen. Een merkwaardig toeval, zou je kunnen zeggen, en het wordt nog veel merkwaardiger als je weet dat ik poëziekalenders “herbruik”. Ik koop namelijk in rommelmarkten oude scheurkalenders en hang die vervolgens op, als de dagen kloppen, zoals met deze poëziekalender uit 1990 (!!!)

Bij alle berichten over de afschaffing van de telefoongids mis ik overigens één belangrijke opmerking. De reden waarom ik die gids nog steeds bij de hand heb, en waarom ik hem het afgelopen jaar toch zeker vier keer geraadpleegd heb, is dat internet er toch met enige regelmaat uit ligt, en dat je dan toch weer gewoon aangewezen bent op dit soort ouderwetse hulpmiddelen. Of ben ik de enige die met enige regelmaat verbindingsproblemen heeft? Ik kan het me bijna niet voorstellen…

(HM, 13-1-2018)