W F Hermans

Hermans is de enige dode van de Grote Drie. Bij herlezing blijken sommige van zijn essays nog redelijk goed leesbaar, vooral als ze positief van toon zijn. Wittgenstein werd in Nederland vooral populair dankzij de enthousiaste aanprijzingen van Hermans. De zure stukjes zijn bij herlezing nogal vervelend, en het valt ook op hoe vaak Hermans de plank missloeg. De manier waarop hij C Buddingh’ afkraakte is bijvoorbeeld nog tenenkrommender dan toen het stuk voor het eerst verscheen.

De romans tenslotte. Die kunnen wat mij betreft allemaal naar de Slegte. Droog, kil, zakelijk, saai. Er komt geen warm, levend mens in voor. En was de stijl van schrijven nu maar bijzonder aantrekkelijk, maar neen. Dat valt dus niet mee.