Eén van de eerste Prisma Pockets was De Heer van Jericho van de Limburgse schrijver Edmond Nicolas. Het was het lievelingsboek van mijn vader, die het minstens een keer per jaar herlas. Dat het verhaal zich afspeelde op een kasteel waar hij jarenlang elke dag langsfietste op weg naar zijn werk zal er ongetwijfeld mee te maken hebben, want er zijn niet zo heel veel romans die in Zuid Limburg spelen.

Het boek begint met “Jericho is eigenlijk geen kasteel”, en dat gold ook voor het “kasteel” dat model heeft gestaan voor Jericho, en dat in werkelijkheid Jerusalem heette. Het bestaat nog steeds, en ik heb er zelfs een foto van weten te traceren, die het beeld dat uit het boek oprijst zeker niet verstoort.

Ik heb het boek zelf pas veel later gelezen, en vond het niet meer dan aardig, al kan ik invoelen waarom mijn vader er een zwak voor had. De omschrijvingen van het landschap, en hoe het er aan toeging tussen een “Heer” en de gewone bevolking, dat is allemaal zeer leesbaar geschreven. Het verhaal onstijgt het niveau van de gemiddelde streekroman nauwelijks, wat in de praktijk betekent dat als je ervoor in de stemming bent, je er een paar genoeglijke uurtjes mee kunt doorbrengen, waarbij je ook een aantal keren geglimlacht zult hebben.
Een knus boek dus, en waarschijnlijk vooral leuk voor Maastrichtenaren.