De Tovermunt was een van de boeken in de Prisma Juniores reeks die ik letterlijk stukgelezen heb als kind. Ik was dan ook benieuwd of het boek nog steeds de magische aantrekkingskracht bezat die het toen had. Ik vond de jubileumeditie die in 2004 uitkwam, toen gevierd werd dat het boek vijftig jaar eerder uitkwam, in 1954.

Dat viel mee en dat viel tegen. Om te beginnen de kleine tegenvaller, want je verwacht dat een jubileumeditie met liefde en aandacht gemaakt wordt en dat alles dan ook tot in de details perfect verzorgd is. Het is een mooi gebonden boek geworden, daar is niets op af te dingen, maar de originele tekeningen van N.M. Bodecker, die ook voor een deel de aantrekkingskracht van het boek bepaalden, zijn ontstellend slecht afgedrukt door een drukker die heeft zitten slapen. Modderig. Ter vergelijking laat ik hier twee van die tekeningen zien zoals ze er in de jubileumeditie uitzien, en in de prisma pocket.

Tekening van NM Bodecker waarmee het tweede hoofdstuk van de jubileumeditie van Half Magic opent – moeder op de bank bij de stuffy Aunt Grace en Uncle Edwin

Dezelfde tekening van NM Bodecker in de Prisma pocket De Tovermunt, op slecht houthoudend papier – toch komt de tekening beter tot zijn recht.

Maar dan het goede nieuws – dat is dat Half Magic in het Engels twee keer zo leuk is als in de toch af en toe wel enigszins knullige vertaling. Dat begint al met de titel, want een tovermunt die je wensen maar half laat uitkomen… Je kunt dan een boek dat Half Magic heet toch niet zomaar omdopen in De Tovermunt?
Dat Jane Joke wordt, Katherine Karien en Martha Martje, dat vind ik al wat minder. Vergelijk het anders zelf maar even, door de eerste bladzijde te lezen in het Engels en in de vertaling. Dan zie je ook meteen hoe je het verhaal ingetrokken wordt door Eager, die de lezer later op een heel slimme manier bij de kladden pakt – want een tovermunt die maar half werkt, en die je wensen maar half uit laat komen, dat is vragen om moeilijkheden, en je gaat bijna vanzelf mee zitten denken op wat voor manieren de zaken mis kunnen gaan.

De kinderen die de hoofdrol spelen in het boek hebben in ieder geval een geweldige zomer, en als lezer heb je een geweldig boek te pakken, dat met recht een klassieker genoemd mag worden – nog steeds leuk, inventief, en kinderen serieus nemend. En dat betekent dat je het als volwassene dus ook met buitengewoon veel plezier kunt lezen, zoals alle echte klassieke kinderboeken. Maar ik zou zeggen: laat de jubileumeditie links liggen en zoek gewoon een goed tweedehands exemplaar, wel met de originele tekeningen van Bodecker!