Toen Ved Mehta’s Remembering Mr Shawn’s New Yorker uitkwam schreef Jan Blokker een recensie in de Volkskrant waaruit bleek dat hij het boek niet bepaald goed gelezen had. Hij had blijkbaar een wat spannender boek verwacht, zoals James Thurber dat ooit over de opmerkelijke voorganger van Shawn had geschreven. Wat Blokker niet begreep was dat Shawn niet zo’n flamboyante verschijning was als Harold Ross. Ross, de oprichter en eerste hoofdredacteur van the New Yorker, was een ongelikte beer en met de anekdotes die er over hem zijn kon je alleen al een boek vullen. Zijn opvolger William Shawn was een onopvallende verschijning die zich volledig dienstbaar opstelde. Volgens de schrijvers en tekenaars van the New Yorker die hem kenden was hij daarnaast de perfecte hoofdredacteur, die bijna onmerkbaar mensen kon stimuleren en motiveren. Het is uiteraard veel moeilijker over zo’n man een boek te schrijven dan over de zeer nadrukkelijk aanwezige Ross. Ved Mehta is er juist wonderlijk goed in geslaagd een beeld van die man en een van zijn schrijvers (Mehta zelf) op te roepen, en andere recensenten roemen het boek dan ook als “verplichte kost voor elke hoofdredacteur, redacteur, journalist en schrijver”.

We plaatsen de betreffende recensie hier toch omdat het de eerste Nederlandse recensie was die over een van Mehta’s boeken geschreven is.

Onder het stuk van Blokker laten we nog een verhaal volgen dat Hans Keller een paar maanden later voor Vrij Nederland schreef. Keller doet het boek in een paar regels af, maar schrijft de naam Mehta verkeerd, namelijk als Mehda. Nu had Blokker het in zijn hele stuk correct gespeld, maar uitgerekend in de boekgegevens aan het eind spelt hij de naam als Mehda. Dat rechtvaardigt de veronderstelling dat Keller het boek nooit gelezen heeft. Hij neemt gewoon eenvoudigweg de conclusies van Blokker over. Zo kom je als schrijver dus aan een slechte reputatie.

Bescheidenheid is aan Blokker duidelijk ook niet besteed. Hij heeft nog de wat brutalere aanpak van Ross en zijn kliek in het achterhoofd en vindt de New Yorker van Shawn en de stukken van Mehta “saai”. Een teken dat hij het blad nooit gelezen heeft.

Excuses voor de onhandige manier waarop we de recensies hier presenteren. De scans konden niet verder verkleind worden zonder de verhalen onleesbaar te maken. Bovendien passen de twee delen van elk verhaal niet echt perfect op elkaar zodat je even zult moeten puzzelen.

Het stuk van Blokker dateert van vrijdag 3 juli 1998, dat van Keller stond op 29 augustus 1998 in VN.