Boeken die we nu alleen nog maar met gekromde tenen kunnen inkijken. Ze zijn er in alle soorten en maten. We hebben hier twee boeken die wetenschappelijke pretenties hadden en een kinderboek.

Om met het kinderboek te beginnen: het geeft natuurlijk wel een tijdsbeeld, al vind ik dat het een boek is dat toen ook al niet deugde, ook omdat alle cliché’s uit de kast getrokken worden. Zoals je ziet belanden de helden van het verhaal in de kookpot…

Nee, dan de Onbeschaafde Volken (in twee kloeke delen)… Het heeft de pretentie een antropologisch naslagwerk te zijn, maar als je gaat lezen slaat de plaatsvervangende schaamte al snel toe als de schrijver het over de Wilde en de Blanke heeft…
Een buitengewoon gênant boek.

Het derde boek is eigenlijk vooral verbazingwekkend, omdat het jargon en de benamingen in de loop der tijden zo veranderd blijken te zijn. Het gaat hier om een boek met wat je zou kunnen noemen “enigszins achterhaalde opvattingen”.