
de overstroming
Het nieuwe boek van Mariët Meester heet De overstroming. Koop het! Ga het lezen!
Een recensie kan zich helaas niet tot dit soort kreten beperken. Jammer, want het is moeilijk iets over een boek te vertellen zonder al te veel prijs te geven. Voor veel mensen verpest dat de lol van lezen. Toch ga ik dat zometeen doen, dus als je nu al overtuigd bent dat dit boek de moeite meer dan waard is (en dat is het!) moet je stoppen met lezen en het boek meteen gaan kopen.
Eerst nog iets over Mariët Meester. Dit is, volgens de tekst op de achterkant, haar zesde boek. Dat is niet helemaal waar (ze heeft er al meer geschreven, en allemaal de moeite waard), maar dat is niet zo belangrijk. Belangrijk is, dat dit haar beste boek tot nu toe is. Het gegeven is klassiek, het is namelijk een variant op het verhaal van de zondvloed. Een jonge vrouw zit in een woonwagen op een terp in een Nederlandse polder als de polder overstroomt. Contact met de buitenwereld is er niet meer, waardoor de terpbewoners op elkaar aangewezen zijn. In een halfvervallen boerderij wonen een wereldvreemde oudere broer en zus, in een caravan zit een ordinair Rotterdams jong stel en er is nog een asociale handelaar. Uiteindelijk blijven er nog vier mensen over die het met elkaar moeten zien te redden. Aan het begin van het verhaal ziet het er somber uit, maar Meester laat overtuigend zien dat er ook een ander scenario mogelijk is dan van een somber boek als Lord of the flies. Onder primitieve omstandigheden hoeft niet altijd het slechtste in de mens boven te komen.
Kortom: ze maken er met zijn allen het beste van, en er komen behoorlijk wat verrassende aspecten van deze mensen boven. Het is een roman die je meesleept, al weet je dat het voor het grootste deel een verzonnen verhaal is. De overtuigingskracht is groot. En het verhaal werkt naderhand nog een behoorlijke tijd door in je hoofd. “Zou ik het anders doen? Hoe zou ik zelf onder zulke omstandigheden reageren?” Als een schrijver je met zulke vragen achterlaat heeft hij een knap stukje werk verricht.
Al met al een mooi, optimistisch boek, en dat kunnen we in deze tijden ook wel gebruiken…