Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar is een fictief dagboek van een schrijver die onbekend wenst te blijven. Dat neemt niet weg dat de belevenissen van Hendrik Groen in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord maar al te herkenbaar zijn voor iedereen die wel eens een verzorgingshuis van binnen heeft gezien voor iets langer dan een uur.

Het cynische, of wrange, van dit dagboek is dat je van begin tot eind als lezer, of in dit geval als luisteraar, zit te lachen, terwijl je je donders goed realiseert dat de hel die Groen beschrijft wel degelijk buitengewoon reëel is en dat het met alle bezuinigingen in de zorg zelfs per maand erger wordt.

Jan Meng heeft de perfecte stem om Hendrik Groen te vertolken, en hij weet de opgewektheid tegen wil en dank van Groen heel goed te pakken in zijn manier van voorlezen. Daardoor is het dagboek als luisterboek bijna nog mooier dan als regulier boek. Het gaat steeds om korte dagboekfragmenten die op het eerste gehoor vrij luchtig overkomen, maar die regelmatig behoorlijk onder de huid kunnen kruipen.

Evert, Hendrik’s beste vriend, probeert het verzorgingstehuis zo vaak en zo creatief mogelijk te saboteren, wat tot hilarische scenes leidt die ook weer een wrange ondertoon hebben, want er zitten meteen verhalen aan vast van medebewoners die maar al te graag wandaden willen verraden aan de directie, liefst anoniem. Ook dat levert weer komische maar tenenkrommende situaties op die naar het leven getekend zijn.

Ik laat een paar willekeurige fragmenten uit de laatste fragmenten horen, en dat zijn niet de hilarische stukjes. Groen weet vooral te overleven dankzij een klein vriendenclubje, en de passages die over de vrienden gaan zijn vaak ontroerend, soms zelfs aangrijpend. Een bijzonder boek, en als luisterboek een heel bijzondere ervaring.

Luister hier naar een paar fragmenten: