Hoe diep de vooroordelen over mannen en vrouwen ook bij haarzelf ingebakken zaten ontdekte Asha ten Broeke, die zichzelf als behoorlijk geëmancipeerd beschouwde, toen ze een college volgde. De groep studenten kreeg het babygehuil te horen van baby David en moest aangeven hoe David zich voelde. De zaal concludeerde dat David boos was. Toen luisterden ze naar het gehuil van baby Dana, en de zaal constateerde unaniem dat Dana verdrietig was. De schok was groot toen bleek dat ze naar exact hetzefde huilfragment hadden geluisterd.

Ten Broeke werd door dit simpele experiment, waarin ze nogal stevig met haar eigen vooroordelen geconfronteerd werd, op het spoor gezet van een onderzoek naar de verschillen tussen mannen en vrouwen. Het leverde een fantastisch boek op dat al een aantal cynische recensies opleverde van mannen die zich absoluut niet wilden laten overtuigen. Toch draagt ten Broeke het ene na het andere voorbeeld aan van niet-aangeboren verschillen die vaak terloops en volstrekt ongemerkt ontstaan door de manier waarop we onze kinderen behandelen.

Later bevestigen we die vooroordelen continu, waardoor het voor de meeste mensen onwaarschijnlijk lijkt dat zij ook vooroordelen hebben. Hardnekkige denkbeelden dus, die door ten Broeke in ieder geval allemaal achter elkaar ter discussie gesteld worden. En ze heeft verdomd sterke argumenten. Lees bijvoorbeeld het beginfragment van het hoofdstuk “Kneden” hier rechts. Dan kun je meteen ook constateren dat ten Broeke uitstekend en aanstekelijk kan schrijven.

Verrassend genoeg blijken niet alleen mensen hun kinderen zo duidelijk één kant op te sturen. Er staat een mooi verhaal in het boek over een onderzoek bij ratten. Moederratten likken hun zoontjes in de schaamstreek, en hun dochters niet. Amerikaanse wetenschappers bedachten dat ze dat likken konden suggereren met een nat penseel, en gingen kijken wat er met vrouwelijke ratjes gebeurde als ze de mannelijke behandeling kregen. Het brein van de meisjesratten die “gelikt” werden bleek nauwelijks receptoren te bevatten voor vrouwelijke hormonen, met andere woorden: een jongensopvoeding leverde ook een jongensbrein op.

Tegenwoordig wordt er steeds nadrukkelijker betoogd dat mannen en vrouwen biologisch totaal verschillend zijn, en dat daar alle andere verschillen uit te verklaren zijn. Ten Broeke geeft met dit boek op een prikkelende manier tegengas en zet je behoorlijk aan het denken. Ook als je zelf denkt dat je vooruitstrevend en geëmancipeerd bent zitten er behoorlijk wat verrassende eye-openers in dit boek.

Nog een voorbeeld uit het boek: ten Broeke haalt het onderzoek aan dat gedaan is naar het wiskunde-niveau van bijna driehonderdduizend vijftienjarige jongens en meisjes, in veertien verschillende landen. In het macholand bij uitstek Brazilië waren de jongens veel beter in wiskunde dan de meisjes, in het behoorlijk geëmancipeerde IJsland presteerden ze exact even goed.
Ten Broeke komt met een overweldigende stroom van dit soort voorbeelden, en zet je zo steeds opnieuw aan het denken. Een geweldig boek.

• Asha ten Broeke – Het idee M/V – Ontmaskering van een hardnekkig denkbeeld – Maven Publishing – ISBN 978-9490-574048