Ton van Dijk is een ras-Amsterdammer die een uitgebreide loopbaan in de journalistiek had, met name ook in de misdaadjournalistiek. Daarnaast was hij onder meer hoofdredacteur van de Nieuwe Revu, verslaggever voor HP/De Tijd, Panorama enzovoorts. In 1991, nog ruim voor zijn pensionering, vertrok van Dijk van zijn woning driehoog in Amsterdam naar een boerderijtje op het Friese platteland en schreef daar een opmerkelijk boek over.

Hij levert met zijn boek niet alleen een mooi portret af van het gehucht Schingen en zijn inwoners, maar laat vooral ook zien hoe je dat nou eigenlijk doet, succesvol emigreren naar een ander land. Want van Dijk is altijd aardig en belangstellend en stelt laconiek dat het een voordeel is dat je journalist bent omdat je dan wat gemakkelijker doorvraagt, maar het punt is nu juist dat Van Dijk altijd oprechte belangstelling toont en bereid is om er echt wat voor te doen om in een dorp mee te draaien.

Want het is een wereld van verschil, de stad en het platteland, maar er zijn tussen mensen ook enorm veel overeenkomsten, en die weet van Dijk ook altijd feilloos te vinden. Hij schetst in dit boek niet alleen een portret van twee kleine dorpen op het Friese platteland, hij kan ook in een paar bladzijden een dorpsgenoot mooi portretteren, en doet daarin denken aan illustere voorgangers als de legendarische Joseph Mitchell die voor The New Yorker over New Yorkers schreef, of Willem Wittkampf die voor het Parool over Amsterdammers schreef – de meesters van de kleine geschiedenis, waarin ook Van Dijk zich hier een ware meester toont.

In dit boek gaat het over mensen, over vriendschappen, over taal, maar ook over het bemachtigen van die ene, zeldzaam lekkere aardappel, over de Friese nationale sport, het kaatsen, waar ook Van Dijk zich met enig succes aan waagt, over het houden van kleinvee, over klompen, kermis en het dorpscafé. Over bijna niks, soms, maar tegelijk over alles. Ongemerkt schetst Van Dijk ook nog eens een subtiel zelfportret als hij laat zien hoe je door aardig en belangstellend te zijn als buitenstaander toch op een bepaalde manier Fries onder de Friezen kunt worden. Op die manier is het ook een boek over integratie.

Het boek zit vol anecdotes en leest bedrieglijk vlot weg, want er wordt onderweg ook ontzettend veel verteld dat dieper gaat en dat bijna terloops langskomt. Ons dorp is een totaal ander boek dan het in verhouding vrij afstandelijke Hoe God verdween uit Jorwerd van Geert Mak, waarin vooral het verval van het platteland wordt uitvergroot, en het is zeker een hoopvoller boek. Een genot om te lezen – een absoluut juweeltje.

• Ton van Dijk – Ons dorp – Leven als God in Friesland – Nijgh & Van Ditmar – ISBN 978-90-388-9285-6
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: Ons dorp