Toen ik mijn oude boekenkast leegruimde om hem af te breken glipte me één boek uit de handen –  merkwaardig genoeg was dat De omgevallen boekenkast van Hans van Straten. Ik heb het lang geleden gelezen, en het is een van de merkwaardigste maar ook leukste boeken die ik ken. Het is uitgegeven in de reeks Privé Domein, maar het is zeker geen regulier dagboek. Van Straten zegt dat hij zelf zijn boekenkast omtrok, en dat er toen uit allerlei boeken papiertjes rolden waar hij ooit aantekeningen op gemaakt had. Na het zorgvuldig leegschudden van al zijn boeken had hij honderden papiertjes met anecdotes, herinneringen, dagboekfragmenten en andere flarden tekst, waar hij zelf de trekken van een zelfportret in herkende. Het boek dat uit deze notities is samengesteld is veel minder chaotisch dan je zou verwachten, en het is voor iedereen die een belangrijke plek voor literatuur in zijn leven heeft ingeruimd verplichte kost.

Ik herlees nu het hoofdstukje De Laatste Casanova, waarin Van Straten zijn herinneringen aan Ab Visser bij elkaar gezet heeft. Lichtvoetigheid en anecdotiek worden hier gekoppeld aan diepgang en ernst, en er wordt zo een liefdevol portret van Visser geschetst, dat de anecdotes overstijgt, terwijl je het toch glimlachend zit te lezen. En eigenlijk geldt dat in grote lijnen voor het hele boek – de liefde voor de literatuur kun je op elke bladzijde proeven, en van Straten weet zijn enthousiasme over wat hij zoal leest ook over te brengen.
Dus als je het boek bij de Slegte tegenkomt – koop het!

• Hans van Straten – De omgevallen boekenkast – Privé Domein nummer 133 – de Arbeiderspers ISBN 90 295 4704 9