Het omslag sprak me niet aan, en ik wist dat Stephenie Meyer vampierboeken voor teenagemeisjes schrijft, dus haar “Geweldig!” was voor mij ook niet echt een aanbeveling, net zo min als het “verslavend” van thrillerschrijver Stephen King, want dat zijn zo de gebruikelijke blurbteksten op boeken die me juist nogal tegenstaan. En dan zo’n gelikte foto en de titel “De Hongerspelen”? Uit mezelf zou ik het boek of het luisterboek niet snel opgepakt hebben, laat dat duidelijk zijn, maar mond-tot-mondreclame doet ook wat, dus een vriend die in zijn vakantie de drie delen in één ruk had uitgelezen trok me over de streep, en Lineke Rijxman deed vervolgens de rest, want zij leest het boek werkelijk fantastisch voor, en na een kwartier was ik verkocht.

De Hongerspelen speelt zich af in een apocalyptische toekomst waarin van het huidige Noord Amerika maar weinig meer over is. Het land waar we het over hebben heet Panem en bestaat uit dertien districten die onder een snoeiharde dictatuur van het Capitool leven. Dat Capitool organiseert elk jaar de Hongerspelen, waar van elk district één jongen en één meisje (tussen de twaalf en de achttien jaar oud) op leven en dood moeten strijden. Het verhaal wordt in de ik-vorm verteld door Katniss Everdeen, die de plaats inneemt van haar jonge zusje Prim, die door het lot wordt aangewezen. We laten hier drie fragmenten horen uit het begin van het tweede hoofdstuk, bij de trekking van de lootjes, als Prim wordt aangewezen en Katniss haar plaats inneemt. Dan kun je goed horen hoe goed Lineke Rijxman voorleest en hoe je het verhaal wordt binnengesleept.

Eigenlijk is De Hongerspelen een boek dat geschreven werd voor jongvolwassenen, maar volgens mij is het een boek dat niemand ongelezen kan laten als je er eenmaal aan begint. Het levert wel wat dubbele gevoelens op, want de Hongerspelen worden door het Capitool georganiseerd om de districten aan de televisie gekluisterd te houden zolang de strijd op leven en dood plaatsvindt, en tegelijkertijd kun jij als lezer ook niet ophouden met lezen of luisteren. Aan de andere kant weet Collins je ook ongemakkelijk te voelen doordat de terreur die het Capitool uitoefent soms griezelig veel doet denken aan bijvoorbeeld de terreur van een land als Syrië, waar in de afgelopen decennia complete dorpen werden weggevaagd om de bevolking duidelijk te maken wie de baas was en wat er zou gebeuren als je je niet aan de regels van de dictator hield. Zo dichtbij komt dit boek soms.

Maar het is ook een verhaal over fatsoen en eerlijkheid, over vriendschap en waarheid, en over manieren om het onrecht te ondermijnen en te ondergraven. En het enige wat je na het beluizteren van dit boek (die tien en een half uur zijn in een vloek en een zucht om…) wil, is de volgende delen lezen…

• Suzanne Collins – De Hongerspelen – voorgelezen door Lineke Rijxman – 8-cd luisterboek – Rubinstein ISBN 978-90-47613282

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.