Sinds we in Nederland geen behoorlijk boekenprogramma meer hebben op radio of televisie ben ik uitgeweken naar The Writer’s Almanac, die elke dag een nieuwsbrief verstuurt met daarin minstens één gedicht en een paar stukjes over schrijvers die op die dag jarig zijn, of die op een andere manier aan die datum gelinkt zijn. Zo zag ik op 7 juni dat Louise Erdrich jarig was, een schrijfster waar ik nog nooit iets van gelezen had. Er stond een korte biografie van haar in die aflevering van de Almanac, er werd wat verteld over een paar van haar boeken, en tenslotte kwam ze zelf aan het woord. Eerst legde ze uit dat het huis van haar en haar familie zo’n beetje overstroomt van de boeken (samen met een van haar kinderen runt ze ook nog een kleine boekwinkel in haar woonplaats) en aan het eind volgde dit stukje dat me deed besluiten meteen een boek van haar aan te schaffen.

She said, “By having children, I’ve both sabotaged and saved myself as a writer. […] With a child you certainly can’t be a Bruce Chatwin or a Hemingway, living the adventurer-writer life. No running with the bulls at Pamplona. If you value your relationships with your children, you can’t write about them. You have to make up other, less convincing children. There is also one’s inclination to be charming instead of presenting a grittier truth about the world. But then, having children has also made me this particular writer. Without my children, I’d have written with less fervor; I wouldn’t understand life in the same way. I’d write fewer comic scenes, which are the most challenging. I’d probably have become obsessively self-absorbed, or slacked off. Maybe I’d have become an alcoholic. Many of the writers I love most were alcoholics. I’ve made my choice, I sometimes think: Wonderful children instead of hard liquor.”

Het eerste boek dat ik kocht was The Master Butchers Singing Club, over een jonge Duitse slager, Fidelis Waldvogel, die vlak na de Eerste Wereldoorlog trouwt met de zwangere vriendin van zijn beste vriend die op de terugweg van de oorlog is overleden. Dan besluit hij naar Amerika te gaan, met een koffer vol met de fameuze gerookte worsten van zijn vader en zijn kostbare messen. Hij komt in North Dakota terecht waar hij hard werkt om een zaak op te bouwen, een thuis voor zijn familie en een zangclub voor de beste stemmen van de stad. Het echte avontuur begint voor hem echter pas als hij de verbazingwekkende Delphine Watzka ontmoet.

Ik laat je hier de eerste twee en een halve pagina van het boek lezen, want ik was toen al helemaal verkocht en wist op dat moment al dat ik alle boeken van Louise Erdrich zal gaan lezen, want zoals ze in die paar bladzijden die man neerzet is weergaloos. En alleen al die ene zin, als je bedenkt dat de zoon na twaalf dagen lopen weer thuis is van een gruwelijke oorlog: “Fidelis had fallen asleep to the sound of his mother’s quiet, full, joyous weeping”. Van zo’n zin word ik stil.

• Louise Erdrich’s blog
• The Writer’s Almanac
• Bestel The Master Butcher’s Singing Club hier bij een bekende webwinkel: The Master Butchers Singing Club