Max Pam is een veelzijdig schrijver die ik graag lees. Het is een schrijver die op een plezierige manier nadenkt over zaken, afstand kan nemen als dat nodig is en dingen in perspectief kan plaatsen. Bovendien schrijft hij als atheïst op een plezierig onbekommerde en verfrissende manier over godsdienst en alles wat ermee samenhangt.

Soms komt alles samen in één stuk, bijvoorbeeld als hij de geschiedenis van het woord “geitenneuker” uitpluist. Dat is een woord dat nauw verbonden is met Theo van Gogh, maar Pam maakt duidelijk dat Van Gogh het woord alleen gebruikte voor fundamentalistische islamieten, en niet als algemeen scheldwoord. Ook verder wordt de zwartwit beeldvorming rond Theo van Gogh hier simpel bijgesteld door gewoon een aantal feiten op een rijtje te plaatsen.

Aangename lectuur, kortom, die me bovendien genoeg wist te prikkelen. Het gaat onder meer ook over de ministers Rouvoet en Plasterk en hun onhebbelijkheden, over billenmannen, over honden, over Abraham in het oude testament en over een naamgenoot.

Er blijkt namelijk een Australiër rond te lopen die ook Max Pam heet. De man is fotograaf en dankzij een tentoonstelling in Parijs vond er een ontmoeting plaats tussen de Maxen Pam (of is het Max Pammen?). Grappig, want er loopt (of liep) in Engeland een Holly Moors rond die de teksten bij verschillende BBC-documentaires heeft ingesproken. Helaas heb ik de man nooit mogen ontmoeten.

Los van het feit dat Het Bijenspook een goed boek is, wat mij betreft, wil ik een opmerking maken over de idiote hoeveelheid fouten die ik in het boek vond. Toen ik het al bijna uit had ben ik helaas pas streepjes gaan zetten, en het resultaat (uit de laatste tien bladzijden van het boek) zie je hier rechts. Twee dingen vallen op – het eerste is dat uitgeverijen, net als kranten, tegenwoordig blijkbaar geen corrector of eindredacteur meer in dienst hebben. Het tweede is de aard van de fouten. Pam maakt geen spelfouten, maar knip- en plakfouten, die duidelijk met de computer gemaakt zijn. Even “kop” in “kopje” veranderen, en dan “de” laten staan. Dat soort fouten. Het storende is dat je door het enorme aantal fouten (ik heb er nog nooit zoveel in één boek aangetroffen) het gevoel krijgt dat Pam het boek slordig op een achternamiddag in elkaar geflanst heeft, terwijl ik dat niet geloof. Maar de laatste correctieslag overslaan is niet slim.

• Max Pam – Het Bijenspook – Over dier, mens en god – Prometheus – ISBN 978-90-446-1302-5