A.L. Snijders heeft een grote literaire prijs gewonnen, en daardoor wordt er nu ook wat ouder werk van hem heruitgegeven, gelukkig steeds met veel aandacht en liefde, waardoor het een puur genot is om dat werk te kunnen lezen.

Dat geldt zeker ook voor De incunabel, een novelle uit 1994, die hier is aangevuld met een aantal columns over de totstandkoming van die novelle. En die columns zijn zeker zo lezenswaardig als het verhaal zelf, en voegen ook absoluut iets toe aan de novelle.

Neem de zin tussen haakjes uit de tweede column waarin hij de eerste reactie van zijn zoon op de novelle beschrijft. Het mooie is dat zowel de zoon als de vader, de schrijver, gelijk hebben, want het verhaal gaat inderdaad nergens over en tegelijkertijd, net zoals de Zeer Korte Verhalen van Snijders, over alles.

Dat is precies ook wat Snijders tot zo’n fascinerend schrijver maakt – je zou hem de schrijver van de zijdelingse tewaterlating kunnen noemen.

Bijna achteloos, vooral niet te nadrukkelijk, toch essentiële zaken aanstippen zonder zwaarwichtig te worden, en dan ongemerkt toch de diepte in gaan.

Het is dan ook een boekje geworden dat uitnodigt tot herlezen, zoals de bundels Zeer Korte Verhalen dat ook al deden, want er zit bij Snijders erg veel verstopt aan de oppervlakte, en door zijn beknoptheid moet je als lezer goed wakker blijven.

Een heerlijke schrijver, kortom, en een prachtig boekje, bovendien mooi uitgegeven. Een absolute aanrader.

• A.L. Snijders – De incunabel – Thomas Rap – ISBN 978-9060-0598-83