Voor iemand die de twee deeltjes Piekerans van een Straatslijper niet kent, zal de titel Piekeren in Nederland niet echt aantrekkelijk klinken. Iedereen die wel eens een boek van Tjalie Robinson of van zijn alter ego Vincent Mahieu gelezen heeft zal het boek waarschijnlijk blind aanschaffen.

De stukjes in dit boek kwamen pas dertig jaar na verschijning in “De Vrije Pers” in Surabaya weer boven water, en ze werden pas tien jaar na de dood van de schrijver in deze bundel uitgebracht. Het is met deze columns net als met de columns van Louis Paul Boon – je zou willen dat ze allemaal integraal zouden worden uitgegeven, omdat we hier toch met een van de grootste Nederlandstalige schrijvers te maken hebben, die zelfs in gewone krantenstukjes een niveau bereikte dat zeer zeldzaam is.

We laten je hier als voorbeeld het eerste stukje lezen, dat vooral over Indonesië gaat, en dat, ruim vijftig jaar na dato (het werd in 1954 geschreven) nog verrassend actueel is.
Piekeren in Nederland is helaas, net als vrijwel alle andere boeken van Tjalie Robinson, alleen nog antiquarisch verkrijgbaar. Speuren loont nog steeds de moeite.