Tjalie Robinson werd geboren als Jan Boon, zoon van een Nederlandse vader en een Indische moeder. Onder het pseudoniem Vincent Mahieu heeft hij een paar schitterende verhalenbundels geschreven, maar hij koos zelf uiteindelijk voor een naam die zo “Indisch” mogelijk was, Tjalie Robinson. Onder die naam schreef hij een serie geweldige verhalen die in twee bundels Piekerans van een straatslijper uitgegeven werden. Die bundels koester ik, en ik herlees vaak even een van zijn verhalen. Ik wou iemand een Piekeransbundeltje cadeau doen, ging op internet op speurtocht en kwam toen onverwacht Piekerans bij een voorplaat tegen.

Toen hij in Nederland terecht was gekomen maakte Tjalie het blad Tong Tong. Op de voorpagina werd altijd een Indische afbeelding geplaatst, en Tjalie schreef er op pagina 2 zijn commentaar bij. Die foto’s en de stukjes van Tjalie zijn hier gebundeld, en het is een geweldig boekje geworden. Niet zo uitbundig vrolijk als zijn Straatslijpersverhaaltjes, maar wat beschouwender. Tjalie Robinson was een van onze echte grote schrijvers, dus het is een puur genoegen deze stukjes te lezen.

Als voorbeeld een foto van een straat met bomen en het stukje dat Tjalie er over schreef in 1968. Met onder meer de prachtige zin “En ik weet dat ik alleen geleefd heb om niet te vergeten.”