Tjalie Robinson was zijn tijd ver vooruit, en zelfs nu nog zou hij als vooruitstrevend kunnen worden beschouwd met sommige van zijn opvattingen. Zo vond hij dat hij als zoon van een Nederlander en en Indonesische, als Indo dus, niet “een halve Nederlander en een halve Indonesiër” was, maar dat hij juist dubbel bevoorrecht was door in beide culturen te leven. Dat dit ook zijn keerzijde had weten we, maar het uitgangspunt is voor elke jonge Nederlander met een dubbele nationaliteit en een dubbele cultuur een mooi voorbeeld van positief denken.

Tjalie Robinson werd geboren als Jan Boon, en ontpopte zich niet alleen tot een van de grootste Nederlandstalige schrijvers van de vorige eeuw, maar ook tot de spil van de Indogemeenschap – hij stond bijvoorbeeld aan de wieg van de Pasar Malam en richtte het tijdschrift Tong Tong op. De biografie die Wim Willems schreef over Tjalie Robinson heeft aandacht voor al de aspecten van zijn leven, en geeft bovendien een goed beeld van zijn omgeving en zijn invloed.

Dat Tjalie Robinson een groot schrijver was vond ook Rudy Kousbroek, dus daar sta ik zeker niet alleen in, maar zijn werk is moeilijk te vinden tegenwoordig. De verhalen die hij onder de naam Vincent Mahieu schreef zijn nog steeds te vinden, maar de korte verhalen die hij als Tjalie Robinson schreef onder de noemer Piekerans van een Straatslijper zijn alleen antiquarisch te vinden, en dan is nog maar een deel in boekvorm verschenen. Lees die verhalen en je ontdekt dat Robinson, net als iemand als Louis Paul Boon, geen slecht verhaal kon schrijven. De sfeertekening is altijd scherp, zoals je ook kunt lezen in de vele citaten die Willems door zijn biografie van Robinson heeft gestrooid.

Die biografie is uitstekend, maar maakt vooral ook nog nieuwsgieriger naar het werk van de man zelf. Het wordt dan ook hoog tijd dat er een Volledig Werk van Tjalie Robinson verschijnt. Als je de biografie gelezen hebt zul je de noodzaak daarvan wellicht inzien, want buiten de literaire kwaliteiten van zijn werk is het ook van groot belang omdat Robinson een sleutelfiguur was, een koppelfiguur tussen Nederland en Indonesië. Een intelligente, verstandige man waar we nog veel van kunnen leren, maar waar we ook heerlijk mee kunnen lachen. En de biografie gunt ons een intieme blik in zijn buitengewone leven. Verplichte kost voor Wilders en Verdonk, wat mij betreft.