Rob Wijnberg is een jonge filosoof die in de jonge krant NRC Next de ruimte kreeg om zijn filosofische kijk op de actualiteit te ontvouwen, en die daarmee en passant bewees dat diepgang niet saai hoeft te zijn, en zeker ook niet langdradig en onleesbaar.

Wijnberg is inmiddels hoofdredacteur van datzelfde NRC Next en is hard bezig met die krant te laten zien hoe de krant van de toekomst eruit zou kunnen zien – hij biedt in deze krant inmiddels niet alleen diepgang, maar ook een pagina die alleen gewijd is aan duiding, een dubbele pagina die dieper ingaat op de achtergronden van een van de urgentste actualiteiten van die dag en hij heeft een paar journalisten vrijgemaakt voor een bepaald soort onderzoeksjournalistiek waar we nog veel van kunnen verwachten.

Maar Wijnberg schrijft daarnaast ook nog steeds boeken, waarin onder meer essays en columns hun plek vinden en waarin hij filosofie weer zijn plek geeft in de echte wereld van vandaag. Wijnberg lezen is heerlijk. Bijna net zo’n verademing als het lezen van Maarten van Rossem, die in deze roerige tijden ook zo lekker onverstoorbaar het gezond verstand weet te bewaren en de zaken weer eens rustig in perspectief weet te plaatsen. Rustig duidend en relativerend maar soms op een prettig oneerbiedige manier ook wat heilige huisjes omverschoppend.

Wijnberg is niet te benauwd, maar hij is er ook niet op uit te shockeren of te jennen – bij hem is steeds de plezierige distantie van de filosoof waarneembaar die zich niet te snel door emoties laat meeslepen, al zal hij af en toe wel degelijk zeer duidelijk stelling nemen. Als voorbeeld van zijn aanpak laten we je hier de eerste bladzijde en het slotfragment lezen van het essay “Wie is er tegenwoordig nog multicultiknuffelaar?” waarin hij onder meer constateert dat de PVV streeft naar een monocultuur, waarbij culturele diversiteit uitgesloten wordt. Afijn, lees zijn slotconclusie maar.

De titel van het boek verklaart Wijnberg zelf als volgt: “Beschouw het maar als het resultaat van mijn fantasie dat ik op een avond voor de televisie zit en hoor hoe Matthijs van Nieuwkerk aldus de uitzending aankondigt: “Vanavond in De Wereld Draait Dóórrr: Maxime Verhage, Mark Rutte, Jan Mulder, Nico Dijkshoorn. En mijn tafelheer is Plato.” Ik zou direct mijn videorecorder aanzetten.”

Filosofie was, kortom, in lange tijd niet zo leuk als hier. Een heerlijk boek, dat je tussen neus en lippen door, dat zou ik bijna vergeten, ook nog eens stevig aan het denken zet. Een aanrader dus.

• Rob Wijnberg – En mijn tafelheer is Plato – Een filosofische kijk op de actualiteit – De Bezige Bij – ISBN 978-9023-45841-8