Willem Wittkampf was een van de allerbeste interviewers ooit. Hij schreef voor het Parool stukken waaruit hij zichzelf volledig had weggeschreven. Haakje openen, er is iemand aan het woord, haakje sluiten. Bedrieglijk eenvoudig, maar in de praktijk hondsmoeilijk. Wittkampf wordt nauwelijks meer gelezen, maar ik ben altijd zeer verheugd als ik weer een van zijn boekjes te pakken heb gekregen, zoals “wat mijzelf betreft”, dat een aantal van de interviews die hij voor het Parool schreef bevat.

Dood en leven is het tweede interview in deze bundel, en ik bega hier eigenlijk een doodzonde door er een paar fragmenten uit te laten zien, want de fraaie compositie van Wittkampf wordt op deze manier aan het zicht onttrokken. Bij de inhoudsopgave staat als extra informatie nog “Aan het woord is Jan van Grasstek, Fagelstraat 64, Amsterdam”.

Wat Wittkampf kon, was de toon van iemand neerzetten, de essentie uit zijn of haar verhaal halen en daardoor een stukje alledaagse geschiedschrijving neerpennen. Zijn boeken waarin de interviews werden gebundeld zijn alleen tweedehands te vinden, met een beetje geluk, en ik kan je adviseren elk exemplaar dat je vindt meteen te kopen, want Wittkampf is nog steeds zeer goed leesbaar. Sterker nog, ik geniet van elke zin van die man. Hij weet je zowel uitbundig aan het lachen te krijgen als onder de indruk en stil. Als interviewer, en feitelijk ook gewoon als schrijver, stond Wittkampf absoluut op eenzame hoogte.
Afijn, lees zelf maar.