Wat kan prutswerk toch ergerlijk zijn. Toen ik ontdekte dat er een paar jaar geleden een boek is uitgegeven met het verzamelde werk van Willem Wittkampf heb ik dat meteen tweedehands aangeschaft, maar helaas hebben we hier te maken met het werk van een samensteller met stront in zijn ogen die geen enkele moeite heeft gedaan om een verzameld werk samen te stellen, maar die heel gemakzuchtig een aantal teksten uit eerder verschenen bundels gelicht heeft.

Je leest het goed: “een aantal teksten”. Van de magnifieke bundel Wat mijzelf betreft zijn in het Verzameld Werk bijvoorbeeld maar zes van de negentien interviews terug te vinden. Waar ik in een Verzameld Werk juist wat extra’s verwacht, zoals in Wittkampf’s geval stukken die in de krant hebben gestaan maar die de eerdere bundels niet hebben gehaald, of een paar stukken uit zijn nagelaten manuscripten (zie de foto hier links, waarop je Wittkampf met nog ongepubliceerde manuscripten ziet!) bevat dit Verzameld Werk niets van dat alles.

De samensteller, de knoeier en prutser Hans Heesen, legt in zijn Verantwoording uit dat hij vooral ook niet geluisterd heeft naar de schijvers en journalisten die als bewonderaars van Wittkampf hadden aangegeven welke verhalen er absoluut niet mochten ontbreken. “Wij hebben deze aanbevelingen beleefd ter harte genomen, maar niet altijd opgevolgd”. Er is ook niet geprobeerd de lezer een representatief beeld van Wittkampf’s werk voor te schotelen, en de ongepubliceerde manuscripten waar Wittkampf de laatste twintig jaar van zijn leven aan werkte zijn genegeerd. Geen tijd. Aldus Heesen.

En dus moeten we helaas genoegen nemen met dit slordig in elkaar geflanste broddelwerk, van een samensteller die niet kan lezen en die de mooiste verhalen links heeft laten liggen omdat hij de kwaliteit er blijkbaar niet van ziet. Een schrijver als Wittkampf had beter verdiend dan een samensteller zonder enig fingerspitzengefühl. Het betekent bovendien dat de kans dat er ooit nog eens een echt Volledig Verzameld Werk van Willem Wittkampf verschijnt te verwaarlozen is dankzij het ergerlijke geknoei van Hans Heesen.

Wil je toch wat van Willem Wittkampf lezen, kijk dan uit naar deze bundels, die antiquarisch voor weinig geld te vinden zijn:

• Heibel – 65 rechtbankverslagen, Bezige Bij 1950 (slechts 15 verslagen zijn in het Verzameld Werk terchtgekomen)
• Het Kanon – verhaal – Arbeiderspers 1950
• De Stunt – novelle – Arbeiderspers 1952
• Geld Verdienen – 27 reportages (tien haalden Heeses selectie) – Arbeiderspers 1954
• Wat mijzelf betreft – (19 interviews, zes geselecteerd) – Arbeiderspers 1958
• Nader Bericht Ontbreekt – (29 stukken, zeven geselecteerd) – Van Oorschot 1963
• Notities Over Mensen – 40 interviews (zeven geselecteerd) – Het Parool 1969