Na de tweede wereldoorlog werd er in de Nederlandse literatuur gesproken van de Grote Drie. Hermans, Reve en Mulisch. Het wordt tijd voor een korte evaluatie. |
de grote drie |
|
W F Hermans De romans tenslotte. Die kunnen wat mij betreft allemaal naar de Slegte. Droog, kil, zakelijk, saai. Er komt geen warm, levend mens in voor. En was de stijl van schrijven nu maar bijzonder aantrekkelijk, maar neen. Dat valt dus niet mee. |
|
Gerard Reve "Katholiek volksschrijver",
veel geroemd vanwege zijn humor. Zijn meesterwerk "De Avonden" is misschien
wel het saaiste boek uit de Nederlandse literatuur. Het wordt geroemd omdat
het de verveling van de jaren vijftig zo mooi neerzet. Tja. |
|
Harry Mulisch Koning van de pseudo-diepzinnigheid. Alles gebracht met het air van een genie. Veel gebakken lucht, veel gewichtigdoenerij en uiteraard zeer weinig humor. En heel erg veel meer valt er, vrezen we, over Mulisch niet te zeggen... De foto spreekt boekdelen...
|