margery sharp

 margery sharp

from The Sun in Scorpio:

Everything sparkled. Below the low stone wall, beyond the rocks, sun-pennies danced on the blue Meditteranean; so dazzlingly, they could be looked at only between dropped lashes. (In 1913, the pre-sunglass era, light was permitted to assault the naked eye.)

*
from The Eye of Love:

Seen from eye-level, (as the child Martha, flat on het stomach, saw it), the patch of pebbly grass in the back-garden of 5, Alcock Road had all the charm, mysteriousness and authority of a classic Chinese landscape.

*
From Something Light:

Loise Mary Datchett was very fond of men. Not all women are, not even those to whom matrimony is the only tolerable state; for these often like men as husbands, as other women like them as lovers, and others again as small boys. Louisa liked men.

*
from The Flowering Thorn:

There is good evidence for believing that an American gentleman staying at Beverley Court once so far forgot himself as to clean his shoes: what is probably not true is that the head boot-boy subsequently borrowed the chef's carvers and committed hara-kiri. A chef's carvers are very difficult to come at, and it is also most unlikely that any member of the pantry-staff could have penetrated unchecked as far as the kitchens.

*

From The Lost Chapel Picnic:

Faced with so enormous and complex a subject as the Lost Chapel Picnic (six miles each way, on bicycles), one hardly knows where to start. To any member of the Bly family it is like starting to write about the French Revolution, or the United States of America - there is so much to bring in. Nor can one safely generalize; even the statement that it took place every summer, for instance, at once calls to mind the summers when it didn't, such as 1927 (chicken-pox) and 1940 (Battle of Britain). Only its essential characteristic was constant: the Lost Chapel Picnic always took place in rain.

*  

margery sharp
Er is iets eigenaardigs aan de hand als het om romanschrijvers gaat. Er is de erkende Grote Literatuur met boeken die altijd in druk zijn, maar schrijvers die nooit die Stempel van Universele Goedkeuring hebben gekregen zijn eigenlijk vrijwel onzichtbaar geworden. De Engelse schrijfster Margery Sharp is een goed voorbeeld. Je kunt haar boeken vinden in elke bibliotheek over de hele wereld, en het is dan meteen duidelijk dat ze ook veel gelezen wordt. Dat kun je aan de boeken duidelijk zien, maar er is geen boek van haar in de boekhandel verkrijgbaar op dit moment. We moeten daarbij een uitzondering maken voor haar kinderboeken, met name de Miss Biancaserie, die dankzij de twee tekenfilms die Disney gemaakt heeft naar aanleiding van die boeken, (onder de naam The Rescuers, oftewel de Reddertjes) nog steeds verkrijgbaar zijn.

Een Amerikaanse vriendin zei dat ze misschien beter detectives had kunnen schrijven. De kans zou dan heel groot zijn dat ze nu nog steeds bekend en in druk zou zijn. Maar Margery Sharp schreef lichte, humoristische boeken, in het prachtigste Engels dat je maar kunt bedenken. Door de lichte toon en de humor lijken het boeken zonder veel diepgang, maar dat is een enorm misverstand.

Haar hoofdpersonen zijn meestal niet zulke hele mooie vrouwen met een uitdrukkelijk eigen karakter. Ze worden, als eigenlijk ook alle andere personages, met veel liefde neergezet. Je gaat van haar romanfiguren houden. Denk nu niet dat haar boeken te knus of te zoet zijn. Je moet wel regelmatig glimlachen om de prachtige formuleringen, en haar boeken voelen vaak aan als een warm bad, maar dat betekent zeker niet dat je te maken hebt met boeken op streekromanniveau.

Tijd voor een citaat van Margaret Greaves in het boek 'Children's Writers':
"Only a child who reads well can fully enjoy these books, for their subtlest appeal is that of language itself, a delight in words and the rhythm of words for their own sake. These are books for the connoisseur, and blessedly have no design at all upon the reader except that of entertainment."
Eigenlijk geldt dat voor al haar romans: het zijn boeken voor fijnproevers. Je moet gevoel hebben voor de nuances van taal, om ze optimaal te kunnen waarderen. We hebben in de linkerkolom wat beginzinnen voor je op een rijtje gezet om een kleine indruk te geven van haar taalgebruik. Ik ben het alleen niet eens met de laatste zin van het citaat, want ik vind dat wel degelijk de nodige diepgang in haar boeken zit. Alleen zit die verborgen onder de oppervlakte. Boeken voor goede lezers dus inderdaad.

Waar kun je het beste beginnen?
De drie "Martha"-boeken zijn absolute aanraders. In het eerste deel, "The eye of love" maken we kennis met Martha als kind, dat om zich heen kijkt met het "oog der liefde" en alles wat ze ziet probeert te tekenen. In hetzelfde boek speelt een onwaarschijnlijk liefdesverhaal tussen twee op het oog onaantrekkelijke mensen die elkaar ook alleen met het oog der liefde bekijken. En als lezer ga je dat ook doen, en je gaat echt van de onwaarschijnlijke romanfiguren houden. 
In "Martha in Paris" is Martha als jong kunstenares in Parijs, raakt ze per ongeluk (na één impulsieve avond) zwanger en laat ze haar baby bij de vader achter. "Martha, Eric and George" brengt moeder, vader en zoon samen in, opnieuw, een tamelijk onconventionele roman. Het is verbazingwekkend dat deze boeken niet als feministische hoogtepunten door de toenmalige feministische beweging zijn geannexeerd. Maar dat geldt voor meer van haar boeken, want de heldinnen zijn altijd vrij eigenwijs en met een meer dan gemiddeld karakter.

Verder schreef Margery Sharp heel veel fantastische korte verhalen, waarvan maar een zeer klein aantal gebundeld is in "The lost Chapel Picnic & other stories".  Een complete verzameling van al haar korte verhalen is de droom van elke Sharp-fan.

Dus: op naar de bibliotheek. Of zoek bij www.alibris.com en probeer een van haar boeken. Ze zijn allemaal goed. Ik heb er zelf Engels mee leren lezen. Dat wil zeggen: ik vond Engels best een aardige taal, totdat ik mijn eerste Sharp las. Toen zag ik dat Engels een taal is om van te houden.

Tenslotte een overzicht van haar romans in chronologische volgorde. Vanaf The Nutmeg Tree zijn ze echt heel goed.
Rhododrendron Pie
Fanfare for Tin Trumpets 1932
The Nymph and The Nobleman 1932
The Flowering Thorn 1934
Sophy Cassmajor 1934
Four Gardens 1935
The Nutmeg Tree 1937
Harlequin House 1939
The Stone of Chastity 1940
Three Companion Pieces 1941
Cluny Brown 1944
Britannia Mews 1946
The Foolish Gentlewoman 1948
Lise Lillywhite 1951
The Gipsy in the Parlour 1954
The Eye of Love 1957
Something Light 1960
Martha in Paris 1962
Martha, Eric and George 1964
The Sun in Scorpio 1965
In Pious Memory 1967
Rosa 1970
The Innocents 1972
The Lost Chapel Picnic and Other Stories  1973
The Faithful Servants 1975
 Summer Visits 1977

 

 

 

  

 

terug naar de startpagina van moors magazine