de essays van montaigne
Blijkbaar werd de vertaler Hans van Pinxteren ook gegrepen door Montaigne, want hij is een behoorlijk aantal jaren bezig geweest met het vertalen van de essays. Naar eigen zeggen van de vertaler is de schrijver in de loop van die vertaling een echte vriend geworden, en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Ik heb hetzelfde altijd een beetje gehad bij Karel van het Reve, die ook op een bedrieglijk eenvoudige manier zaken kon formuleren, en die je ook altijd zelf aan het denken wist te zetten. Montaigne heeft bij mij hetzelfde effect, en dat betekent dat ik deze pil van zo'n vijftienhonderd pagina's niet in één ruk uit zal lezen, maar dat ik er misschien wel een paar jaar over zal doen.
Van Pinxteren heeft de essays voortreffelijk vertaald, ze lezen nog
makkelijker dan ik me van die twee bundeltjes (van een andere vertaler)
herinnerde. Het boek heeft slechts één nadeel - het is zo dik en zwaar dat
het lastig in bed te lezen is. Eigenlijk kun je er, uit praktisch oogpunt,
het beste mee aan tafel gaan zitten. Maar dat is uiteraard nauwelijks een
bezwaar.
Ik pik er even een willekeurig stukje tekst uit, op bladzijde 1087, om je
een indruk te geven.
