Ik zocht op internet naar een exemplaar van Piekerans van een Straatslijper, om weg te geven. De twee verschillende deeltjes die ik zelf heb koester ik. Toen ik voor een tientje een verzamelbundel tegenkwam waarin nog eens tien extra verhalen waren opgenomen aarzelde ik niet.

Het bleek een pocket te zijn met een paar opmerkelijke details. Om te beginnen bleek het de zoveelste druk te zijn. Letterlijk. Robinson legt dat in zijn voorwoord ook uit en daar schrijft hij bovendien dat de tekeningen bij de extra verhalen gemaakt zijn door zijn zoon Rogier. Die zoon was Rogier Boon (Tjalie Robinson werd geboren als Jan Boon).

Rogier Boon was de schrijver en tekenaar van het eerste oorspronkelijke Nederlandse Gouden Boekje, Wim is weg. De uitgever durfde het niet aan een onbekende naam als schrijver te vermelden, en daarom werd Annie MG Schmidt als schrijver vermeld, terwijl zij alleen de serie samenstelde en een deel van de Amerikaanse deeltjes vrij vertaalde. Rogier Boon kreeg pas na zijn dood eerherstel, want hij had het boekje niet alleen getekend, maar ook volledig geschreven.

Hier een paar van de tekeningen van Rogier Boon uit deze speciale editie van Piekerans van een straatslijper, met een paar fragmenten van Piekeransen die in de oorspronkelijke bundels ontbraken. Vanwege die tien extra verhalen heb ik het boekje dan ook niet weggegeven, maar bewaar ik ook dit deel zorgvuldig.

Het wordt dan ook hoog tijd voor de Verzamelde Piekerans van Tjalie Robinson, wat mij betreft, waarin niet alleen al zijn Piekeransen van een Straatslijper worden opgenomen, maar ook de Piekeransen bij een voorplaat, en wat er verder nog te vinden is.