De poezenkrant is een eigenaardig fenomeen. Het is wel degelijk wat de titel belooft, een krant over poezen, maar tegelijkertijd is het veel en veel meer. Het is een blad dat gaat over het maken van een blad en alles wat daar bij hoort, het is een blad dat tot in de allerkleinste details perfect is vormgegeven en het is pure humor.

De directeur van de Poezenkrant is Piet Schreuders, die vooral als vormgever een zekere vermaardheid bezit. Naast de poezenkrant maakt hij ook het eveneens zeer onregelmatig verschijnende tijdschrift Furore, dat over alles kan gaan. Voor beide bladen geldt dat ik ze van voor tot achter helemaal lees, tot en met de kleinste lettertjes, want je kunt overal wel een verrassende zinswending of een grapje verwachten. En juist in de details kun je zien dat Schreuders zijn vak zeer serieus neemt. Alles klopt aan de Poezenkrant. En waarom is dit zojuist verschenen laatste nummer 49bis, en niet gewoon nummer 50? Het wordt in het blad zelf uitgelegd. Ik moet er altijd erg om lachen, moet ik bekennen, misschien juist wel omdat ook de kleinste details serieus worden genomen. En dat begint al op de envelop, waar je boven de addressering deze tekst vindt:

We laten hier wat stukjes van deze aflevering zien. Een abonnement is zeer aan te raden, maar verwacht niet een regelmatige toezending. Soms duurt het drie jaar voor er weer een nummer verschijnt…

Sinds kort is er ook een Poezenkrantsite, waar je onder meer oudere nummers kunt inkijken en nabestellen.