Het door de Britse, enigszins excentrieke schrijver Alan Moore geschreven Watchmen wordt beschouwd als een van de moderne klassiekers op stripgebied. Het werd zelfs als enige stripverhaal opgenomen in de lijst van “100 beste Engelstalige romans ooit” dat door Time werd samengesteld. Van de film die er naar aanleiding van dit merkwaardige pessimistische stripverhaal gemaakt werd heeft Moore zich vanaf het begin gedistancieerd. In het boek The Extraordinary Works of Alan Moore, dat als de definitieve biografie gepresenteerd wordt, maar dat in feite een reeks interviews bevat, die overigens duidelijk door een bewonderaar worden afgenomen, gaat Moore uitgebreid in op de verfilmingen van een aantal van zijn boeken.

Alan Moore is wat de Engelsen een “eccentric” noemen. Een opmerkelijke man die beroemd werd door de verhalen die hij schreef voor comics, en die zo goed waren dat ze, samen met de graphic novels van Will Eisner, het stripverhaal naar een niveau tilden dat ook voor intelligente volwassenen interessant werd. Watchmen is in zijn oeuvre een opmerkelijke titel, omdat het boek duidelijk geïnspireerd was op de Amerikaanse superheldenstrips uit de jaren vijftig en zestig, terwijl de superhelden bij Moore allemaal bedenkelijke of nare kantjes blijken te hebben. Watchmen werd, mede dankzij de opname in de Time-lijst, het visitekaartje voor de gehele stripindustrie, die, dit boek in de lucht stekend, konden aantonen dat het stripverhaal echt volwassen was geworden. En dat dankzij drie Engelsen.

Dat laatste heeft de Amerikanen altijd dwars gezeten, en Moore heeft het dan ook altijd moeilijk gehad om zijn ideeën te verwezenlijken. In het boek zijn veel frustrerende verhalen opgenomen die de stripindustrie van een minder frisse kant laten zien. Moore heeft zich uiteindelijk losgemaakt van de grote stripuitgeverijen, maar dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Op een bepaald moment werd de kleine uitgeverij waar hij voor werkte gewoonweg opgekocht door het grote DC Comics, dat er steeds alles aan gedaan heeft om Moore te kunnen controleren. Fascinerende, bijna ongelofelijke verhalen.

Het boek loopt het leven van Moore mooi door, met uit elke periode foto’s en fragmenten van strips, heel veel strips. Uit details blijkt ook hoe beroemd Moore is, want hij figureerde bijvoorbeeld in 2007 in een aflevering van The Simpsons. Wat goed duidelijk wordt uit deze biografie is dat Moore de comic altijd een draai gaf waardoor er voor anderen weer wegen opengelegd werden – hij exploreerde het medium en zocht steeds op een avontuurlijke en gedurfde manier andere grenzen op, soms heel simpele dingen als het toevoegen van een vinylplaatje aan een stripverhaal, maar vaker door ingenieuze, inventieve en gelaagde verhalen te schrijven. De vormgeving van de strips was vaak vrij traditioneel, maar het waren met name de verhalen die hij schreef die de Amerikaanse stripwereld behoorlijk hebben opgeschud. Bij Moore overigens geen ruimte voor rechts gelul, hij blijft altijd aan de goede, kritische kant. Dat betekent dat er bijvoorbeeld ook gelachen kan worden om religies. Het is te hopen dat Alan Moore nog lang de luis in de pels van de Amerikaanse stripwereld mag blijven.

• George Khoury & Friends – The Extraordinary Works of Alan Moore – TwoMorrows Publishing – ISBN-13 – 978-1-60549-009-0