blueberry - 8

We zitten nog steeds in De Jonge Jaren van Blueberry. Een andere tekenaar neemt het over van Wilson. Michel Blanc-Dumont tekent de volgende verhalen, waarvan het scenario weer bij Corteggiani vandaan komt. Die lijkt in eerste instantie echter geen enkele inspiratie meer te hebben, want de Charlier-Giraudverhalen worden nog eens dunnetjes overgedaan, met een nog iets gewetenlozere mooie dame waar Blueberry voor valt, en met weer een complot om een president te vermoorden, en ook de mannen van Pinkerton verschijnen weer op het toneel. Tja. Absoluut niet slecht getekend, en de verjhalen worden langzaamaan ook steeds beter.

Waren de tekeningen van Blanc-Dumont en met name ook van Wilson nog in de traditie en stijl van Giraud, dat geldt niet voor de zijsprong die we tot slot nog even moeten maken naar de serie Marshal Blueberry. Het gaat om drie albums waarvan de eerste twee, Op Bevel van Washington en Shermans Opdracht zijn getekend door William Vance. Het scenario is geschreven door Giraud (ja, inderdaad, de tekenaar) en de tekeningen van William Vance zijn in een wat afwijkende tekenstijl, waardoor je een beetje moet wennen aan deze Blueberry. Het verhaal speelt zich af in de Fort Navajo-tijd, als Blueberry als tijdelijk sherriff wordt uitgezonden om een probleem op te lossen. Een slimme aanpak, want je kunt zo een spannend verhaal kwijt dat je anders nergens in de serie had kunnen plaatsen. Deel drie in deze subreeks, De bloedige grens, was erg moeilijk te vinden, en is weer geschreven door Giraud en getekend door Michel Rouge. Niet slecht, maar ook zeker niet de beste boeken in het Blueberry-epos.
Met al die zijpaden en verschillende tekenaars dreig je als lezer regelmatig het spoor bijster te raken, maar ondanks dat blijft Blueberry een fascinerende stripreeks.