nero, de klassieke serie
Als kind las ik in de krant (De Limburger was dat toen nog) altijd eerst Nero, de strip. Van mijn eerste zakgeld kocht ik de boeken met de absurde avonturen van deze antiheld. Die boeken waren op gewoon krantenpapier gedrukt, en ik ben er later heel wat kwijtgeraakt. Toch hield ik altijd een zwak voor Nero en zijn waanzinnige familie- en vriendenkring. In die beginperiode kon Marc Sleen, de schrijver en tekenaar van die dagelijkse krantenstrip, helemaal nog niet goed tekenen, maar dat maakte niet uit, omdat de verhalen volstrekt idioot en onweerstaanbaar grappig waren. En dat gold met name ook voor het taalgebruik. Gelukkig zijn alle avonturen uit die begintijd opnieuw uitgebracht in een serie die terecht De Klassieke Avonturen van Nero heet. Het laatste avontuur is zojuist verschenen, het curieuze De Lowie Treizekast, waar Nero vanwege een conflict met de krant waar Sleen voor tekende nauwelijks in voorkomt – hij zit letterlijk in de kast. Na dit avontuur werd er voor een andere krant verder getekend en verschenen de albums in kleur. Toch was de sjeu er toen een beetje af. Voor iedereen die van absurdistische Belgische humor houdt zijn die eerste drieënvijftig verhalen verplichte kost.
De nieuwe uitgave bevat de avonturen in het originele zwart/wit, met de oorspronkelijke teksten. Bovendien is elk verhaal aangevuld met een paar pagina’s achtergrondinformatie en extraatjes.
