Ik ben absoluut geen onvoorwaardelijke fan van Wim T Schippers – zijn zogenaamd baanbrekende televisiewerk vind ik zelfs schromelijk overschat. Het bewust knullige  en amateuristische spel irriteerde me toen al, en wordt met terugwerkende kracht alleen maar storender. Dat geldt ook voor Sjef van Oekel op televisie, die het toch meer moest hebben van leuk doen, dan van leuk zijn.

De stripfiguur Sjef van Oekel is een geheel ander verhaal, want hier kan ik hem wel degelijk waarderen. De door Schippers opgeschreven absurditeiten worden fenomenaal mooi getekend door Theo van den Boogaard, waardoor van Oekel een meerwaarde en een tijdloosheid krijgt die de televisiefiguur absoluut niet heeft, wat mij betreft.

Uitgeverij de Vliegende Hollander bracht een grootformaat paperback van 168 pagina’s uit met de mooiste van Oekelverhalen. Prachtige chaotische tekeningen over één pagina, zoals hier rechts, waar van Oekel een restaurant binnenrijdt, worden afgewisseld met uitgebreide strips over meerdere pagina’s, met gags van drie plaatjes, en met strips van één pagina.

Het shock-effect waardoor vroeger hele geërgerde bevolkingsgroepen afhaakten is dankzij de tand des tijds vrijwel verdwenen, waardoor je vooral zit te genieten van de absurde grappen. En ja, ook de stripfiguur Van Oekel is regelmatig bijzonder plat en banaal, maar doordat hij zo elegant en verfijnd is getekend weten Schippers en van den Boogaard toch een zekere balans te bereiken.

Dankzij de pagina’s met extra’s achterin het boek, met onder meer buitenlandse boekomslagen, weten we nu dat van Oekel in het Engels Mr Ponsford heet, in het Duits Julius Patzenhofer, in het Frans Léon La Terreur en in het Spaans León El Terrible. De absurde humor blijkt dus internationaal te zijn. De omnibus bevat overigens behoorlijk wat materiaal dat nog niet eerder in Nederland uitgegeven is.

• Wim T Schippers en Theo van den Boogaard . Ik word niet goed – Een Sjef van Oekel Omnibus – Uitgeverij de Vliegende Hollander – ISBN 978-90-495-0117-4