Laat ik beginnen met de onvoorstelbaar veelzijdige stripmaker Manu Larcenet, die met De Weg opnieuw bewezen heeft dat hij de absolute grootmeester van de stripkunst is – de Rembrandt of de Goya van de strip, zou je kunnen zeggen. Elke willekeurige pagina van dit honderdzestig pagina’s tellende boek is een meesterwerk op zich. Grijstinten en wat minimale kleurtinten zorgen voor de sfeer die beklemmender is dan de boeken van Cormac McCarthy waar de strip op gebaseerd is.

Er zijn recensenten die hebben beweerd dat Larcenet te veel heeft weggelaten uit McCarthy’s boek, maar daar ben ik het absoluut niet mee eens – Larcenet heeft, door zich op het beeld te concentreren, juist enorm veel toegevoegd voor de goede kijker.

Het verhaal in het kort: de wereld is kapot, dat wil zeggen dat we niet weten wat er precies is gebeurd, maar dat is niet zo belangrijk om te weten. Alles is weg, er zijn geen planten meer, geen dieren, gebouwen zijn vernietigd, bomen zijn dood, en alles zit onder een dikke laag as. Die as maakt ook de lucht vervuild, waardoor ademen moeilijk wordt. As en roetdeeltjes maken alles grijs en houden het zonlicht tegen.

In die puinhopen lopen een vader en een zoon  over een weg naar het zuiden naar de zee, in de hoop dat die schoner is. Voedsel moeten ze bij elkaar schrapen. Blikken, halflege zakken chocoladepoeder die ze vinden in oude boerderijen, op vuilnisbelten, in verlaten vrachtwagens.

Daarbij loert het gevaar overal, want er zijn nog meer overlevenden, die vaak bendes hebben gevormd – er is kannibalisme, ze zijn hun leven nooit zeker. De vader heeft een revolver met één kogel. Hij probeert onderweg zijn zoon te leren overleven, terwijl hij zelf steeds zieker wordt.

Een vrolijk boek is dit niet, maar meestertekenaar Larcenet heeft er wel een buitengewoon aangrijpend beeldverhaal van gemaakt dat je lang bij zal blijven.

• Manu Larcenet – De Weg – Dargaud – hardcover 160pp – € 29,99
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: De Weg