De Witte Dood is een verhaal dat ik met gemengde gevoelens heb gelezen. Willem Ritstier schreef een bijzonder scenario dat door Fred de Heij fenomenaal goed in beeld werd gebracht, en het gaat om een vergeten stukje geschiedenis, maar toch heb ik, ondanks de onmiskenbare kwaliteiten van verhaal en tekeningen, moeite met het verhaal.

Het is namelijk de geschiedenis van Simo Häÿhä, een bescheiden Finse jager die eind 1939 opgeroepen wordt voor het leger van zijn land. Rusland is in november 1939 zonder oorlogsverklaring vooraf Finland binnengevallen, omdat Finland weigerde strategische stukken land aan Rusland af te staan. De Russen vielen met zo’n 120.000 man, 1400 tanks en 1000 vliegtuigen Finland binnen, terwijl daar maar 26.00 Finse soldaten tegenover stonden.

Simo Häyhä was niet alleen een goede jager, hij bleek een van de beste scherpschutters en sluipschutters ooit te worden, en wist in vier maanden tijd ruim vijfhonderd Russische soldaten uit te schakelen, dat wil zeggen dood te schieten. In Rusland kreeg hij de bijnaam Belaya Smertj, De Witte Dood, en er werd zelfs een prijs op zijn hoofd gezet.

Waar ik moeite mee heb is dat er hier voor een sluipschutter een klein monumentje wordt opgericht. Dat stuit mij als doorgewinterd en nog steeds overtuigd pacifist toch wel behoorlijk tegen de borst. Goed verhaal, geweldige tekeningen, maar een monument oprichten voor de succesvolste sluipschutter aller tijden? Nee, dank je.

• Ritstier en De Heij – De Witte Dood – MENLU – hc 84pp – € 24,99
• Bestel het boek bij je lokale boekwinkel of rechtstreeks bij uitgeverij MENLU