Liedteksten en gedichten zijn wel vaker verstript, met wisselend succes – een fraai Nederlands voorbeeld is Piet Paaltjens in beeld, getekend door Marc Weikamp – die wist echt wat toe te voegen aan de droogkomische maar treurige Snikken en grimlachjes van de negentiende-eeuwer Paaltjens. Hij deed het nog een keer met hedendaagse dichters en een enkele songtekst (Oerend hard nota bene!) in Dichter in de Achterhoek, ook dat pakte heel goed uit.

Frits Smid dacht blijkbaar: “dat kan ik ook”, en waagde zich aan de liedjes van Drs. P, die naast onnavolgbaar liedjesschrijver ook een unieke taalkunstenaar was, waarbij de humor alles altijd een onverwachte kant op trekt. En daar gaat het bij Smid fout, vrees ik, want hij neemt de teksten van Drs P behoorlijk letterlijk, waardoor Het Trapportaal, waarmee zijn boek van verstripte liedteksten begint, vooral een opeenvolging van gruwelijke plaatjes is, waarin de humor wel erg ver te zoeken is.

En eigenlijk geldt dat voor elk lied waarvan hij een strip gemaakt heeft – het lijkt alsof Frits Smid en Drs. P in verschillende werelden leefden, met verschillende vormen van humor, want Smid heeft duidelijk geen enkele feeling voor de speciale humor van de Drs. Het boek heeft wat extraatjes – zo kun je de liedjes beluisteren door een QR-code te scannen, maar daar wordt het, eerlijk gezegd, niet veel beter van. Een gemiste kans.

• Frits Smid – La bande dessinée de Drs. P – Concerto Books – € 24,95 – harde kaft