chinese gedichten van slauerhoff
Het is soms merkwaardig hoe je tot lezen kunt komen. Een tijd geleden kreeg ik van een vriend de verzamelde gedichten van Slauerhoff cadeau. Hij dacht dat ik ze wel mooi zou vinden. De twee gebonden boeken lagen al maanden en maanden verwijtend op de hoek van mijn werktafel te wachten.
Tot ik een kort verhaal van AL Snijders las waarin hij beschrijft
hoe hij een boekje met Chinese gedichten, door Slauerhoff vertaald,
terugvond, dat dertig jaar geleden achter andere boeken in zijn boekenkast
terecht was gekomen. Hij ging het lezen en citeert een paar fragmenten van
gedichten waaruit bleek dat men in het oude China niet blij was met
dochters: "Arm en zieklijk, maar half in het leven geslaagd, / Met een lief,
onschuldig kind van drie, / Geen jongen, maar het was toch beter dan niets,
/ Wat tederheid, van tijd tot tijd een kus."
En uit een ander gedicht: "Toch is het mij goed gegaan: / Geen dochter heb
ik en vier zoons."
Juist die terloopse vermelding spreekt Snijders aan, en die maakt de details ook overtuigend, en ik pakte de Verzamelde Gedichten van Slauerhoff om te ontdekken dat deel twee begint met het bundeltje dat Snijders bedoelt, Yoeng Poe Tsjoeng. De twee gedichten die er voor mij uitsprongen vind je hier rechts, maar er is nog iets dat mij licht verbaast, namelijk dat een bundel met vertaalde gedichten integraal is opgenomen in de Verzamelde Gedichten van Slauerhoff, waarin ze eenzelfde status krijgen als de door Slauerhoff zelf geschreven gedichten. Bij proza zou dat ondenkbaar zijn, maar bij gedichten vindt men blijkbaar dat er in vertaling een nieuw gedicht ontstaat dat de vertaler zich toe mag eigenen.
In de Verzamelde Gedichten van Hendrik de Vries komen we een groot aantal door de Vries uit het Spaans vertaalde copla's tegen. Doordat ze in die dikke bundel stonden dacht ik lang dat de Vries ze waarschijnlijk zelf geschreven had, en dat hij ze wellicht interessanter dacht te maken door te suggereren dat ze vertaald waren. Maar blijkbaar is deze praktijk onder dichters heel gewoon. Toch blijft het merkwaardig.
