Waar je normaalgesproken nauwelijks bij stilstaat, is dat foto’s niet alleen maar beelden zijn, maar dat het voor het digitale tijdperk ook driedimensionale objecten waren die je vast kon pakken, die je om kon draaien, waar je op kon schrijven, en ook achterop aantekeningen kon maken.

In de loop van hun bestaan werden vele foto’s bestempeld, beschreven, gemanipuleerd, er werden stukken afgesneden, ze werden op allerlei manieren bewerkt. Dat geldt voor de periode voor en nadat ze in een van de vier archieven terecht kwamen waar de samenstellers van het boek Foto-objekte uit geput hebben.

In de ecosystemen van die archieven k leven ze als het ware verder, worden verwijderd, komen in een andere bak terecht, soms versneden en zelfs weggegooid. De foto-objecten zelf gaan een interactie aan met archivarissen en onderzoekers en met kunstenaars.

En het merkwaardige is: door de foto’s als objecten uit hun anonimiteit te halen ga je er toch weer heel anders naar kijken, en realiseer je je bijvoorbeeld weer eens extra goed hoeveel verschillende manieren van foto’s maken er wel niet bestonden voor de digitale fotografie zijn intrede deed.

Een paar kunstenaars leveren hun bijdrage aan het boek, wat het extra interessant maakt. Maar verwacht hier geen artistieke foto’s of kunst, want de aandacht ligt echt puur op de foto als object. Een eerlijk gezegd is dat al meer dan fascinerend genoeg. Tot mijn verbazing, moet ik bekennen. Een bijzonder boek, dat vier foto-archieven in Berlijn en Florence onder de loep neemt.

• Foto-objecte – forschen in archäologischen ethnologischen und kunsthistorischen archiven – Kerber Verlag – ISBN 9783735604774
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel: Foto-objekte