Een columnist heeft in een krant meestal maar de beschikking over een smalle kolom, waar hij zijn stukje in moet ziet te proppen. Hans Aarsman heeft voor een columnist een buitengewoon riante, ruimbemeten plek in de Volkskrant – hij heeft iedere week een dubbele krantenpagina tot zijn beschikking, waar een door hem uitgekozen foto in volle glorie op prijkt, met in een smalle kolom ernaast zijn commentaar.

Aarsman liet in het boekje Ik zie ik zie, met een keuze uit die columns in de Volkskrant, al zien hoe je die column heel mooi naar het bescheidener formaat van de het boek kunt vertalen. Hij laat steeds eerst over twee pagina’s een foto zien, waar je dan op je gemak naar kunt kijken. Dan sla je de bladzijde om en zie je links een detail van de foto en rechts de tekst van Aarsman. Dat blijkt nog beter te werken dan in de krant, waar je noodgedwongen allebei tegelijk onder ogen krijgt. Nu blader je, na de tekst te hebben gelezen, terug naar de foto, en je ziet een andere foto. Dat is de kracht van de observaties van Aarsman.

Want Aarsman leert je echt beter kijken – hij weet precies de vinger op de zere plek te leggen – hij wijst aan waar je op moet letten om een geënsceneerde foto te herkennen, of een foto waar duidelijk iets niet in klopt. En hij heeft oog voor detail en wijst op dingen waar je overheen of langs dreigt te kijken.

En het is ook niet altijd zo dat je het zelf altijd allemaal had kunnen zien – Aarsman gaat vaak ook als een echte Sherlock Holmes op speurtocht om de verhalen achter een foto te achterhalen. En dat maakt het ook mooi – elke foto wordt hoe dan ook vele malen intereessanter als je het commentaar van Aarsman hebt gelezen. En als je de colleges van de Aarsman Collectie volgt leer je ook echt een beetje beter om je heen kijken.

• Hans Aarsman – Wat jij niet ziet – Podium – ISBN 978 9057 596964

• Over het eerste deel van de Aarsman Collectie

• Over Ik zie ik zie