De titel van de tentoonstelling en van de gelijknamige catalogus maakte nog niet echt nieuwsgierig – Landschap zonder Horizon.

Maar de fotografen blijken op een intrigerende manier het landschap te verkennen, waardoor je blik ineens anders gericht raakt. Zeker in Groningen, waar de horizon en de majestueuze luchten boven het wijdse landschap allesoverheersend zijn, zul je niet zo gemakkelijk om de horizon heenkijken.

Hier vind je foto’s waarop de nadruk ligt op sporen in een veld, de troep in een waterplas, het bijzondere licht in een instorting, maar ook de groentinten in een boswand, nietige mensjes in een immense sneeuwvlakte,  nat asfalt dat oplicht in het maanlicht, kleine huisjes in een indrukwekkend bergmassief, enzovoorts.

Je valt feitelijk van de ene verbazing in de andere, en je gaat, zoals dat bij echt goede kunst gaat, zelf meteen ook anders om je heen kijken, dankzij de andere blikrichtingen die de fotografen je hier aanreiken.

Halverwege vind je dan ook nog een buitenbeentje. Timm Ulrichs laat foto’s zien die de titel van de tentoonstelling mooi omdraaien – Horizon zonder Landschap dus. En ook dat heeft alles te maken met een frisse manier van kijken.

• Landschaft ohne Horizont – Landscape without Horizon – Museum Schloss Moyland – Verlag für Moderne Kunst – ISBN 978-3-86984-035-2