Het fotoboek lag op tafel, en de bezoeker die er vluchtig een blik op wierp, riep enthousiast: “Hee, Vermeer!” Toen ik zei dat hij maar eens wat beter moest kijken schoot hij in de lach, want toen pas zag hij dat de jonge vrouw geen zeventiende-eeuws kapje op het hoofd had, maar een witte plastic zak.

Toch was de vergissing zeer begrijpelijk, want de foto’s van Hendrik Kerstens doen inderdaad, vanwege de lichtval en de blik van het model, sterk denken aan schilderijen van Vermeer of de Vlaamse Primitieven. Kerstens fotografeerde jarenlang zijn dochter Paula, en die foto’s zijn nu in een boek bij elkaar gebracht.

Een bijzonder boek, want Kerstens weet zijn dochter buitengewoon indringend in beeld te brengen, zonder veel afleidende achtergronden, met natuurlijk licht en de zeer sterke aanwezigheid van Paula.

Paula is geen standaardschoonheid, maar met name haar ogen hebben de kijker meteen in de ban, waardoor je in eerste instantie die plastic zak nauwelijks opmerkt – de eerste aandacht gaat naar het gezicht van Paula, die met haar indringende blik steeds zeer nadrukkelijk aanwezig is.

Daardoor zit je toch bij elke foto naar een klassieke schoonheid te kijken, die zelfs een blauwe handdoek op haar hoofd, of een constructie met wc-papier en wc-rolletjes nog een koninklijke uitstraling weet te geven. Paula heeft geen parel als oorring nodig om aandacht te krijgen.

Paula als kind, Paula roodverbrand, met zwartgeverfd gezicht, met sluier, met beugel, met bontmuts, maar steeds weer intrigerend. Een fascinerende tijdloze serie foto’s met een klassieke uitstraling en tegelijkertijd foto’s van hier en nu. Bijzonder.

• Hendrik Kerstens – Paula – Thieme Art – ISBN 978-90-78964-38-4