Schiermonnikoog werd in oktober 2010, als elk voorjaar en najaar, overspoeld met vogelaars, die hun ogen uitkeken, onder andere in een nieuwe vogelkijkhut aan de Westerplas. Nu heb ik geen verstand van vogels, en bovendien geen goede camera om ze mee te fotograferen, maar ik laat je hier toch een paar foto’s zien. Ik kon me, na een tijdje in die vogelkijkhut te hebben doorgebracht, in ieder geval goed het enthousiasme van de vogelaar voorstellen.

Maar ik krijg zelf eerlijk gezegd ook al een kick van de koeien in de kwelders, de zeehonden op de zandbanken en de grote hazen in de duinen.

Overigens mis je hier de details die het verblijf op Schiermonnikoog altijd echt onvergetelijk maken – de geluiden van de vogels, de geur van de zoute zee, de wind, het steeds veranderende licht (dat met oostenwind bijna een gouden gloed krijgt) en het zand onder je voeten.