Stationsplein Groningen. Als je zo’n letter S ziet sta je er niet bij stil dat hij niet helemaal symmetrisch is, maar als er eentje op de kop staat, zoals de linker hier, dan wordt het toch een wat vreemde letter.

De parkeergarage onder het Universitair Medisch Centrum Groningen (de nieuwe naam van het Academisch Ziekenhuis – kan iemand mij uitleggen waarom zo’n dure naamsverandering echt nodig was?) krijgt bij nat weer een aparte uitstraling…

De dooi zette in, en toen was er even een merkwaardige tussenfase waarin sneeuw in ijs veranderde. Dat leverde een paar prachtige tijdelijke natuursculpturen op.

De genadeloze ochtendzon op onze houten vloer.

Soms vallen de details van een trommeltje pas op als er een speciaal licht op valt.

Vóór dat trommeltje staat in onze vensterbank een Zuidamerikaanse stenen fluit. Dit is een fragment van die fluit.

Een beetje rijp laat meteen de details eruitspringen, maar ook de kleuren krijgen een heel bijzondere kwaliteit.

Zelfs het oninteressantste stukje tuin krijgt een subtiel soort schoonheid mee.