Een paar jaar geleden had ik mijn vriend Fred aan de telefoon. Hij vertelde dat hij op dat moment gezellig in de tuin zat bij een vuurkorfje, waarop ik meteen enthousiast riep: “Dat wil ik ook!”. De volgende dag stond Fred met een vuurkorfje op de stoep. Dat bleek met voorsprong het leukste cadeautje te zijn dat we ooit gekregen hebben, want we hebben er heel wat avonden achter in de tuin van zitten genieten. Tot gisteravond. Er zat na de winter al een klein gat in de bodem, maar gisteren viel de rest van de bodem er geheel uit. Einde vuurkorfje. Gelukkig hebben we al een nieuwe klaarstaan. Die hebben we een tijd geleden in de rommelmarkt gekocht. Een splinternieuw exemplaar, gebracht door mensen die blijkbaar geen idee hadden hoe leuk een vuurkorfje is.

(vrijdag 2 september 2005)