We kregen wat foto’s toegestuurd van mooie bomen, door lezers die terecht vermoedden dat we een zwak voor bomen hebben. Daarom hier een paar van de mooiste bomen. Een paar uit de Achterhoek – die werden aangeleverd met het volgende gedicht dat geschreven werd toen een reus in een storm werd geveld:
 

Flits.
De donder dreunt door de dreigende lucht.
Donkere wolken rollen over het land als een deken vol vuur.
Een vlaag.
Gekraak.
Een schreeuw in de natuur.

Een klap.
Als Den Bramel niet meer trilt na dit geweld.
Is er de stilte.
Een eeuwen oude reus is geveld.

Zo’n vijftig jaar geleden ontmoetten wij elkaar
Stond aan je wortels.
Ankers in de grond.
Starend naar je dichte kruin.
Jij trotse beuk.
Je streed een ongelijke strijd.
Nu mijmer ik bij je stam.
En denk aan de vervlogen tijd.

De laatste jaren ‘t gebeurde onverwacht.
Werd je ziek.
Schimmels namen bezit van jou.
t’ Kon nog tijden duren.
Toch viel je eerder dan gedacht.

Je takken eens als armen ten hemel gericht.
Zijn nu versplinterd, plat geplet.
Als bange handen voor je stervend gezicht.

Zou de storm weten wat hij heeft aangericht?

Bastiaan

Nog meer bomen…