een wandeling van loppersum naar appingedam
Meteen buiten Loppersum gaat de wandeling de bosjes in, langs de spoorlijn.
Even later lopen we op het weidse platte Groninger land, waar bosjes, bomen, wierden en terpen de accenten zijn die de platheid van het landschap alleen maar lijken te accentueren.
Een klassiek beeld – de boer ploegt en de glimmende vette klei verschijnt in al zijn glorie. Meeuwen en andere vogels zwermen om de boer en zijn ploeg.
Boerenland, zover het oog reikt.
En niet alleen akkers, ook de koeien en schapen krijgen hier de ruimte.
Door het platte land rijdt een nietig treintje onder de imposante lucht, die hier meer indruk maakt, juist dankzij dat immens platte land.
Altijd is er wel ergens een kerktoren te zien, want de kerkjes zijn op de hoogste punten in het landschap gebouwd – de wierden en terpen.
De IJzerbaan is het smalle steenpad dat naar de kerk van Eenum leidt. Je kunt hier zien hoe de wierde is afgegraven in de loop der tijd, en hoe hier een sportveld en ijsbaan is ontstaan. Soms werd er wel vijf meter grond afgegraven, tot aan de begraafplaats toe.
Eenumerhoogte – de hoogste wierde in dit gebied.
Het kerkje van Leermens staat ook op een wierde – ook hier kun je goed zien hoe er is afgegraven tot aan de begraafplaats. Ook hier is er op deze manier als vanzelf een potentiële ijsbaan ontstaan.
Dit huis stond op een lager stuk van de wierde, dus rond dit huis is wat minder grond afgegraven dan rond de kerk.
Het blijkt nog niet zo eenvoudig de schoonheid van het platte Groninger land overtuigend op een foto vast te leggen. We liepen half oktober van Loppersum naar Appingedam, en hebben onderweg toch geprobeerd wat van de pracht van dit bijzondere landschap te fotograferen. Momentopnames dus. We bleven ook nog even stilstaan bij het kerkje van Eenum en het kerkje van Leermens.
Uit het kerkje van Eenum heeft overigens onlangs iemand een stokoude kroonluchter gejat.
