Een weekje Schiermonnikoog betekent voor mij ook altijd dat ik elke dag bij de zee te vinden ben, op het strand, waarbij ik veel naar beneden kijk, want ik blijf het buitengewoon fascinerend vinden wat de zee en de wind met dat zand samen aan kunstwerken blijven produceren.

Als je denkt dat je niets van abstracte kunst begrijpt moet je eens wat oplettender langs de zee lopen, en kijken wat daar aan structuren ontstaat, en ingenieuze bouwseltjes. Het wad, de zee en het platte Groninger landschap zijn voor mijn eigen kunst altijd een veel grotere inspiratiebron geweest dan het Limburgse heuvellandschap waar ik vandaan kom.

Maar ook de Waddenkant van het eiland is fascinerend, want in de kwelders heb je poelen en plassen die regelmatig droogvallen, en dan gaat alles barsten en scheuren, en dat levert weer een heel andere vorm van abstracte natuurkunst op dan de zandkunst van het strand, maar deze zijn net zo intrigerend, want je kunt er soms ook tekeningen in zien van mensenhoofden of schetsen van huizen of andere bouwsels. Ik kan er eindeloos naar kijken.

Holly Moors, oktober 2021

De galerie werkt zo:
Je klikt op een van de foto’s, die verschijnt dan groot in beeld. Klik je dan rechts in beeld, dan ga je verder naar de volgende, klik je links, dan ga je terug, klik je naast het beeld, dan kom je weer hier.