Er is op dit moment een geneesmiddelonderzoek gaande naar een pil tegen koopverslaving. Aan de Stanford University in Californie doen twee groepen van twaalf shopaholics mee aan de proef. De ene groep zal het middel de komende twaalf weken innemen, de andere krijgt een placebo.

Volgens de regels der kunst weten de proefpersonen niet wie de echte pil krijgt. Het betreft een serotonine heropname-remmer. Zoiets als Prozac. De ziekte is niet nieuw. Een eeuw geleden diagnostiseerde een Duitse psychiater deze kwaal voor het eerst, hij noemde haar oniomania.

Vooral vrouwen lijden eraan. 90 procent van de kooplustigen blijkt vrouw. De populairste inkopen betreffen dan ook kleren, make-up en juwelen. De onderzoekers hebben klaarblijkelijk de hypothese dat een ongelukkig gevoel leidt tot onmatig koopgedrag. Daarom denken ze dat een antidepressiemiddel zou kunnen helpen. Deze gedachtegang verruimt het indicatiegebied van Prozac-achtigen enorm.

Een ongelukkig gevoel veroorzaakt nog veel meer ongewenst gedrag. Het medicament zou ook ingezet kunnen worden tegen vraat- en drankzucht, drugsverslaving en allerlei vormen van hooliganisme en andere vernielzucht. Een keur aan misdadigheid kan herleid worden tot onvrede. Moordenaars bijvoorbeeld zijn gewoonlijk niet echt happy.

Daarmee verlaten we het vrouwelijk domein. Mannen die elke twee jaar een nieuwe auto kopen, zouden met deze medicatie ook bereikt kunnen worden. Zo zou het middel effectief tegen files kunnen worden ingezet. De manie eerste en tweede huizen te kopen zou met het geneesmiddel weer ingedamd kunnen worden, terwijl de steeds oprukkende gewoonte voor meer dan twee vakanties naar zonrijke verre gebieden te vliegen om behandeling schreeuwt. Een nuttige nevenwerking zou de broodnodige ontlasting van de grote vlieghavens zijn.

Maar dat is niet alles. Een belangrijk indicatiegebied lijkt mij het workaholisme. De neiging steeds harder te gaan werken om het innerlijke gevoel van sombere ledigheid te ontvluchten. Deze onrustbarend om zich heen grijpende verslaving heeft als belangrijk gevolg de instroom in de bijstand van medewerkenden die dit tempo niet kunnen bijbenen. Het geneesmiddel zou zo een heilzaam effect op de groei van het aantal uitkeringstrekkers kunnen hebben.

Maar waarom ons beperken tot de rijke landen? In de derde wereld sterft het van de mensen die hun onvrede niet eens kunnen wegkopen en daarom in groten getale hier naartoe trachten te emigreren. Hier zou de verstrekking van het antidepressiemiddel wonderen kunnen verrichten. Met als gunstig bijeffect meer blijdschap bij de mensen die Nederland vol vinden.

Het zal duidelijk zijn: voor de farmaceutische concerns is straks the sky the limit. Alleen de markt van koopverslaafden heeft al duizelingwekkende proporties. De Verenigde Naties berekenden dat het rijke westen vorig jaar zes keer zoveel uitgaf aan eten en andere consumptiegoederen dan in 2000.

Het zal duidelijk zijn. De mensen zijn in die tijd zes maal zo ongelukkig geworden. Gelukkig maar dat er pillenfabrikanten zijn.