Mannen denken vaak ten onrechte dat een onschuldige glimlach of een compliment van een vrouw bedoeld is als seksuele toenaderingspoging. In feministische kringen was het niet ongebruikelijk mannen te beschuldigen van een oversekste wereldbeschouwing. Deze zou het gevolg zijn van de mannelijke socialisatie.

Door opvoeding en invloed van vriendjes tendeerden mannen ernaar vrouwen slechts als seksobject te beschouwen en hun eigen geile gevoelens in deze onschuldige wezens te projecteren. Het idee dat mensen door opvoeding en socialisatie bepaald werden is momenteel niet meer zo gangbaar. Door al het gedoe om het menselijk genoom geloven we tegenwoordig vooral in de genen. En in de evolutie, die de geschikste genen bevoordeelt.

Recent werden twee onderzoeken over deze materie door de Amerikaanse psychologen Martie Haselton en David Buss gepubliceerd in het Journal of Personality and Social Psychology. Vijfhonderd studenten werden denkbeeldige situaties voorgelegd zoals die zich zouden kunnen voordoen wanneer een jongen en meisje samen uitgingen. Vervolgens werd hen gevraagd te beoordelen in hoeverre de betreffende jongen of meisje seksueel geinteresseerd was en in hoeverre die personen zich wilden binden aan hun partner.

De mannelijke studenten bleken de seksuele interesse van de vrouwen in de voorbeelden veel hoger te scoren dan de vrouwelijke studenten. Vrouwen scoorden de bereidheid zich te binden bij de mannen in de voorbeelden veel lager dan de mannelijke studenten. Beide groepen scoorden de veronderstelde bereidheid zich te binden van de vrouwen gelijk.

Om dit te verklaren grepen de onderzoekers zoals gezegd naar de tegenwoordig zo modieuze evolutionaire verklaring. In het proces van natuurlijke selectie hadden mannen die ten onrechte seksuele belangstelling aan vrouwen toeschreven een voordeel.

Weliswaar hadden ze het vaker bij het verkeerde eind, de kans op een gemiste voortplantingsmogelijkheid was bij zulke types aanzienlijk minder dan bij mannen die niet overal seksuele mogelijkheden zagen of zich sneller uit het veld lieten slaan door afwijzing.

Aan de andere kant waren naieve vrouwen, die bij elke mannelijke toenaderingspoging een behoefte aan binding veronderstelden, juist in het nadeel. Ze konden zwanger raken zonder een man die voor het nageslacht wilde zorg dragen. Daardoor werden de overlevingskansen van de nieuwe spruit geringer en kelderde hun waarde als partner.

De evolutie zou dus in het voordeel werken van mannen zonder veel sociaal en emotioneel inzicht. Bij vrouwen zou juist een sceptische attitude tegenover mannen van pas komen. In de miljoenen jaren die achter ons liggen zijn deze twee typen mensen steeds meer uitgeselecteerd.

Om die reden zijn verlegen en gevoelige mannen uitgestorven en zijn alleen vrouwen overgebleven van het type dat wij allemaal maar al te goed kennen. Iedereen weet het: mannen willen maar een ding en daarom moeten vrouwen hun kostbaarste schat bewaren voor na de huwelijksvoltrekking. Daar is helemaal niets vreemds aan, dat is gewoon evolutie.