
kaapstadse perikelen
Vrijdagavond 8 februari 2008 – een telefoontje uit Kaapstad. Het duurde even voor ik dat door had, want de verbinding was niet geweldig en Rik mompelt altijd wat aan de telefoon. Slecht nieuws – zijn laptop is gestolen. Het ding stond, samen met andere waardevolle spullen van een aantal studenten, in een afgesloten, beveiligde ruimte in de Lodge, maar bij een inbraak zijn er wat elektrische kabels doorgeknipt, de honden hebben niks gehoord en zo waren er ineens drie laptops verdwenen plus een net aangeschaft mobieltje en een digitale camera. De verzekering dekt maar een klein deel, want hij kon zich maar voor een maximum bedrag van 550 euro verzekeren. De laptop was ons (achttiende verjaardags)cadeau, speciaal voor Kaapstad, en kostte alleen al ruim achthonderd euro. Enfin.
Rik:
Bijkomend probleem is nu, dat de meeste huishoudartikelen en andere basisgoederen tot vijftig procent goedkoper zijn dan in Nederland, omdat de “onderklasse” er groter en armer is, maar luxe-artikelen kunnen een stuk duurder uitpakken (bijvoorbeeld zonnebrandcreme, dat alleen door pigmentarme – en dus rijke – consumenten wordt gekocht is hier wel tot twee keer zo duur) vanwege de armoedekloof. Daar komt bij dat laptops uitsluitend worden geïmporteerd, en omdat Zuid-Afrika zo geïsoleerd ligt drijft dat de kosten nog meer omhoog. Kortom; laptops zijn hier duurder dan in Nederland, en vaak nog behoorlijk duurder.
Over de eerste dagen op de universiteit:
Imponerend, zo groot, en zoveel mensen. Wat wel opvalt is dat blank en zwart niet echt lijken te mixen, ze blijven in groepen bij elkaar. Of dat nu komt doordat ze al samen op school hebben gezeten, dat weet ik niet, maar ik hoop dat we straks wel wat gemakkelijker contact kunnen maken met iedereen.
De introductiedagen zijn wel erg leuk verder, maar ik weet nog steeds niet precies welke studies ik ga doen. Je kunt in ieder geval geen twee majors doen, dus history en economic history samen met filosofie is geen optie meer.
17 februari, zondag, eind van de ochtend – Rik is op msn.
Het is niet optimaal communiceren, vind ik, maar ik ben al blij weer een levensteken te horen. Alles gaat goed, morgen begint het echte collegejaar, en hij gaat toch drie majors doen. Alleen economic history en history samen, dat kon niet, dus nu wordt het economische geschiedenis, politek, economie en als minor filosofie. Lijkt me een redelijk pittig programma, maar dat ziet Rik niet zo. Hij heeft er zin in.
Er liggen nog wat lopende zaken – hij heeft bijvoorbeeld teksten geschreven voor een bedrijf in Duitsland, en die kunnen hem pas betalen als hij een SWIFTnummer heeft, dat ik hier met enige moeite bij de bank loskreeg, de verzekering heeft nog niets van zich laten horen, en een laptop is zo langzaamaan dringend gewenst, niet alleen voor de studie, maar ook om bij te kunnen klussen als tekstschrijver – alles gaat per e-mail, en het is dan wel gemakkelijk als je teksten van je eigen computer kunt mailen.
Communiceren is soms nog wat moeilijk – Rik probeert Afrikaans te spreken, maar toen iemand hem op straat de weg vroeg in het Afrikaans en hij Afrikaans terug probeerde te praten werd hij niet begrepen, in het Nederlands al helemaal niet, en ook Engels lukte niet. Dus toen werd het alsnog handen- en voetenwerk, wat ook weer zijn charme heeft. En in winkels lijkt het personeel verplicht Engels te praten.
Scholen zijn hier op het Engelse systeem geöriënteerd, met uniformen op de middelbare scholen, maar de universiteit lijkt tot nu toe niet streng hiërarchisch – de professoren lijken zelfs erg aardig.
We hebben afgesproken de volgende zondagmorgen weer even op deze manier met elkaar te praten.
19 februari
Riks bijbaan levert problemen op: er belt iemand van het bedrijf in Duitsland waar Rik op freelance-basis teksten voor schreef (en dat deed hij uitstekend – ik heb ze allemaal gelezen), met de mededeling dat ze daar de teksten kwijt zijn geraakt.
De dame waar Rik steeds contact mee had is vertrokken en heeft alles blijkbaar zoek gemaakt.
Of Rik die teksten wel even opnieuw op kan sturen. Dat levert een probleem op, want de laptop die gestolen is bevatte ook die teksten. Tja, mailen ze vanuit Duitsland naar Rik in Kaapstad, dan kunnen we je helaas ook niet betalen. Gelukkig weet ik ze, na enig speurwerk, hier weer boven water te krijgen, al is niet helemaal duidelijk of het om de definitieve laatste versie gaat. Rik stuurt de teksten toch weer op, met de rekening en het benodigde SWIFTnummer. En nu maar afwachten of ze tot betaling overgaan.
(wordt vervolgd)