Het is wel oneindig fascinerend, Noord Korea. Ik heb intussen een aantal boeken erover gelezen en een paar documentaires gezien, waaronder twee Nederlandse: een docu over “een dag in het leven” die met toestemming van het regime was gefilmd (dus pure propaganda), en een documentaire van iemand die met de “Vrienden van Noord Korea” was afgereisd, een groep buitenlanders die daar zogenaamd zijn om hun steun te betuigen aan het Koreaanse communisme en daarom door het land touren en parades houden. Beiden laten inderdaad dat absurde zien, maar dat is natuurlijk geen beeld van het echte Noord Korea. Is dat zo’n beetje het beeld wat in Nederland op tv is over Noord Korea, of was dat toeval?

Het lijkt haast alsof Noord Korea een redelijk positief beeld heeft van Nederland als ze André Rieu uitnodigen, ik kan me niet voorstellen dat een Amerikaanse/Britse/Japanse artiest daar wordt uitgenodigd. (Wiki: In North Korea, culture, including music, is tightly controlled by the government. Listening to South Korean music “can be considered a crime”.[2] Foreign music is lumped into one genre which the North Korean government calls “jazz“.)

De Amerikaanse, Koreaanse en Britse boeken/docus die ik heb gelezen/gezien richten zich meer op de nucleaire dreiging, concentratiekampen, de hongersnood, de vluchtelingen, etc. etc. Het is makkelijk om erom te lachen als je het officiële beeld van Pyongyang ziet (zoals dat boek dat ik in mijn vorige mail had genoemd: http://www.amazon.com/Pyongyang-Journey-North-Guy-Delisle/dp/1896597890) maar het is zonder twijfel het meest weerzinwekkende land ter wereld.

Zoals ik al in dat eerste stuk had gezegd is die dreiging er wel natuurlijk, omdat ze van die drills houden een paar keer per jaar met als expliciet doel om te trainen voor de oorlog. Ik ben naar het oorlogsmuseum geweest, en daar heb ik ook wat absurde fotoos gemaakt (helaas zijn de meeste verloren gegaan, hier nog een paar die ik wel had opgeslagen) omdat het toen “Nationale Kinderdag” was, ze hadden een soort van Teletubby optreden op het museumplein, met direct daarna een Tae Kwan Do demonstratie van het leger. In de achtergrond staan dus allemaal tanks, gevechtsvliegtuigen en grote bronzen beelden van dramatische oorlogs scenes, en na afloop konden de kindertjes levensechte plastic machine-BB-guns kopen als souvenir…. Heel vreemd.

nationale kinderdag in korea

Maar ja, opmerkelijk genoeg lijkt het erop dat de Zuid Koreanen geen echte dreiging voelen, vooral de jongere generatie negeert het hele probleem…

Iin ieder geval, genoeg materiaal om wat interessants van te maken, dat klopt.. Als ik ooit nog een baan krijg ga ik denk ik sparen voor een goeie camera om dit soort dingen wat beter vast te leggen. Het grote probleem met echte journalistiek bedrijven is wel dat de meeste Koreanen absoluut geen Engels spreken, dus interviewen is haast onmogelijk.

nationale kinderdag in zuid korea

 

(Rik Moors, juni 2011)