Hoe geloofwaardig is het als je een adviescommissie in zou stellen om te kijken hoe democratie gestimuleerd kan worden onder leiding van Mugabe? Hoe geloofwaardig is het als je een commissie in zou stellen die de vrede moet bevorderen onder leiding van Kadaffi? Hoe geloofwaardig is het als je een adviescommissie instelt om te kijken hoe duurzame energie ontwikkeld kan worden onder leiding van (ex-Shell-topman) Jeroen van der Veer?

Toch is dat laatste precies wat minister Verhagen heeft gedaan. Jeroen van der Veer is niet goedkoop. Ik weet niet wat Verhagen voor zijn adviezen betaalt, maar afgaande wat hij als topman van Shell verdiende (ongeveer 12 miljoen euro per jaar), zal dat niet weinig zijn. Jeroen van der Veer vindt dat de overheid bedrijven moet stimuleren nieuwe technologie te ontwikkelen voor toepassingen van duurzame energie.

Hiervoor zou de regering 200 miljoen euro per jaar vrij moeten maken (daar kun je zo’n 20 topmannen van het kaliber Jeroen van der Veer mee betalen). En dat in een tijd waarin er enorm bezuinigd wordt op uitkeringen, gezondheidszorg en onderwijs. Die 200 miljoen euro betreft belastinggeld. Geld dat wij met zijn allen op moeten brengen.

Als het bedrijfsleven dat geld tekort komt, wat ik betwijfel, zouden ze ook kunnen besluiten hun topmannen 200 miljoen minder te betalen. Als mannen als Jeroen van der Veer immers maar 1 miljoen zouden verdienen in plaats van 12, zou je die 200 miljoen, met gemak, bij elkaar kunnen sprokkelen. Waarom moeten wij die die 200 miljoen per jaar betalen? Zodat topmannen met enorme salarissen beloond kunnen blijven worden?

Verhagen wil, vanaf 2015 jaarlijks 1,5 miljard ‘ter ondersteuning’ aan het bedrijfsleven geven (dat is 100 euro per hoofd van de bevolking). Dat dat gaat gebeuren staat vast. Dat Verhagen vervolgens een uitstekende functie bij een groot bedrijf als Shell zal krijgen staat ook al vast. Dat duurzame energie daar geen barst mee opschiet, is ook al te voorspellen. Dat daardoor nog meer bezuinigd zal moeten gaan worden op zorg, onderwijs en uitkeringen ligt ook voor de hand.

Dat dat allemaal gebeurt, vind ik niet eens zo verbijsterend, maar de schaamteloosheid waarmee het gebeurt wel. Het erge is nog dat degenen die de overheid ‘adviseren’ niet alleen zodanig adviseren dat zijzelf er het beste vanaf komen, maar dat ze zich ook nog eens dik laten betalen om de overheid in hun eigen belang te adviseren.

In de hele wereld raken mensen steeds meer hun vertrouwen in hun overheden kwijt. Hoe zou dat toch komen? Zou dat misschien kunnen komen omdat overheden niet meer te vertrouwen zijn? Wat is een democratie immers waard als niemand meer in die democratie gelooft, om de simpele reden dat die democratie is verworden tot een oligarchie; een dictatuur van de rijken. Daar waarschuwde Plato al voor.

De grootste boeven dragen de netste pakken en hebben absoluut geen last van schaamte. Integendeel ze zijn trots op het feit dat ze hun macht misbruiken voor hun eigen belang. Dus kan ik me heel goed voorstellen dat er een adviescommissie wordt voorgesteld om te kijken hoe democratie gestimuleerd kan worden onder leiding van Mugabe, of een adviescommissie die de vrede moet bevorderen onder leiding van Kadaffi.

Waarom niet. Wij hebben immers ook een adviescommissie onder leiding van Jeroen van der Veer om te kijken hoe duurzame energie ontwikkeld kan worden. Zoiets kun je natuurlijk niet aan, ik noem maar iemand, Wubbo Ockels overlaten.

Die kan er immers niet voor zorgen dat Verhagen straks een, dik betaalde, topfunctie in het bedrijfsleven krijgt. En er is nog een groot nadeel; Wubbo Ockels heeft echt affiniteit met duurzame energie.

Ben ik cynisch? Ja, ik ben cynisch. Dat was ik liever niet, maar ik zou niet weten hoe ik anders dan cynisch zou kunnen zijn. Mijn vertrouwen in deze overheid was al tot het nulpunt gezakt, maar zakt nu tot ver onder het nulpunt. Daar ben ik niet blij mee. Ik beschouw het als een groot verlies dat ik steeds minder vertrouwen in de overheid kan hebben.

(Ruud Moors, 6 juni 2011)