Geschiedenis is altijd interessant, maar ik heb ook een zwak voor “kleine geschiedenis”, de geschiedenis van het gewone dagelijkse leven, zeker als het verhaal goed verteld wordt. Zo is er bij Uitgeverij Boomker Haren een boek verschenen waarin de bijna honderdjarige geschiedenis wordt verteld van het Harener Harmonieorkest Apollo. Dat betekent een eeuw dorpsgeschiedenis, met voor mij uiteraard ook een aantal bekende namen, soms van mensen waarvan ik nooit vermoedde dat ze actief waren in een muziekvereniging.

Het feit dat het verhaal speelt in het dorp waar ik nu zelf al een kwart eeuw woon maakt het uiteraard nog niet tot een goed boek. Dat doen de verhalen, die door Wil Legemaat zo zijn opgeschreven dat er veel ruimte is voor de kleine verhalen en anecdotes die ervoor zorgen dat de geschiedenis echt voor je gaat leven, terwijl ze tegelijkertijd de grote lijn goed weet vast te houden. Daarnaast is het boek buitengewoon aantrekkelijk vormgegeven, met veel foto’s en andere illustraties, als juryrapporten, cartoons, programmaboekjes enzovoorts. Ik merkte na een paar bladzijden al dat ik het boek met een brede glimlach zat te lezen.

Dat heeft vooral te maken met de liefde voor muziek die overal doorheen klinkt, en daarnaast met de herkenbare strubbelingen waarmee Apollo door de jaren heen te maken kreeg. Lief en leed in een dorpsgemeenschap. Als ik zeg dat ik het een buitengewoon genoeglijk boek vind dient dat als een groot compliment te worden opgevat, want ik heb echt uren zitten genieten van alle verhalen. En soms zijn het de kleine anecdotes die je bijblijven. Een voorbeeld uit de periode dat er nog geen vrouwen bij Apollo mochten spelen. Voor Gerry Hoekstra, die heel graag wilde, was dat sneu, maar:

Gerry’s grote broer had met zijn zusje te doen en hij beloofde dat hij, zodra hij geld verdiende, voor haar een accordeon zou kopen. Gerry: “Mijn broer zat op de zeevaartschool in Vlissingen en in de oorlog was hij in Indië en Australië, al wisten wij dat niet. Na de oorlog kwam hij, na jaren dus, terug, op de avond van 19 september. Ik was de twintigste jarig en mijn broer had woord gehouden: van zijn zelfverdiende geld had hij een accordeon gekocht voor mij. Je mag hem hebben, zei hij, maar als je geen les neemt, dan neem ik ‘m terug.”

Een boek om te lezen, maar ook een boek om in te grasduinen, en alle illustraties nog eens goed te bestuderen. Kleine geschiedenis op zijn best.

• Wil Legemaat – Apollo 1906-2005 – Muziek in Haren – Uitgeverij Boomker Haren ISBN 978-90-71809-77-4